De bedoeling van deze speciale dag is dat de wereld stilstaat bij het feit dat er miljoenen zijn die zuchten onder het juk van hevige intolerantie omdat zij een geloofsovertuiging hebben die de machthebbers in hun land niet bevalt. Christenen vormen daarbij veruit de grootste groep, maar er zijn ook aanhangers van andere religies die het zwaar hebben. Sprekend voorbeeld daarvan zijn de Oeigoeren, de Turkssprekende moslimminderheid in de Chinese provincie Xinjiang. Zij zijn al jaren slachtoffer van zware repressie door de communistische overheid.

Vanuit Bijbels oogpunt zijn er veel bezwaren tegen hun islamitisch geloof in te brengen. Uiteindelijk gaat het immers slechts om één Naam: Jezus Christus is de enige Weg tot de waarheid en het leven. Maar dat neemt niet weg dat de wrede vervolging van de Oeigoeren misdadig is. Daarom is het terecht dat christenpolitici ook voortdurend aandacht vragen voor hun lot.

Blijft echter dat zowel in de geschiedenis als in de actuele situatie de positie van christenen in communistische, islamitische en sommige hindoeïstische landen de slechtste is. Dat is de laatste jaren alleen maar erger geworden. In 2019 werden 245 miljoen christenen vervolgd; begin 2022 waren dat er 360 miljoen, een toename van 50 procent.

Nu is het opvallende dat de wereld vrij gemakkelijk voorbijgaat aan de benarde situatie van deze christelijke geloofsvervolgden. Terwijl op internationale fora geregeld aandacht wordt gevraagd voor het lot van etnische minderheden –wat meestal terecht is– zwijgt de internationale politiek vaak over de zware verdrukking van christenen.

Om een voorbeeld te noemen: wanneer heeft de internationale gemeenschap maatregelen genomen tegen de vervolgers van christenen in Nigeria? Er gaat geen week voorbij of moslims gijzelen of doden christenen. Het minste dat de wereld zou kunnen doen is de Nigeriaanse regering oproepen een einde te maken aan dit geweld. Maar dat zit er zelfs niet in, laat staan dat ze concrete stappen onderneemt om het geweld van de moslims te stoppen.

In dat licht bezien is de speciale dag ter herinnering aan het geweld jegens geloofsvervolgden weliswaar een lofwaardig initiatief, maar de invulling ervan blijft mager. Morgen gaat de wereld weer over tot de orde van de dag. Voor christenen is het daarmee helder: van de internationale gemeenschap moet men niet veel verwachten. Dat hoeft ook niet. Want er is er Een Die waakt over de kerk. Dat geeft troost en hoop in een uiterst moeilijke situatie.