Hoewel Pelosi deze overwegingen begreep, heeft ze de adviezen naast zich neergelegd. Voor haar weegt zwaar dat Amerika aan de wereld duidelijk moet maken aan welke kant het staat nu het op tal van plaatsen gaat om de keus tussen autocratie en democratie.

Met haar bezoek wil Pelosi het democratische Taiwan een hart onder de riem steken omdat het eiland voortdurend de dreiging voelt van communistisch China. Dat ziet Taiwan als een afvallige provincie.

De Chinese leiders zijn furieus over het bezoek van Pelosi. Met het afkondigen van een grootscheepse militaire oefening voor de kust van Taiwan en die daadwerkelijk ook te beginnen, heeft Peking duidelijk gemaakt van dit soort visites aan Taiwan niet gediend te zijn. En ook al zegt Biden dat hij Pelosi niet aan een touwtje heeft, zijn Chinese collega stelt hem verantwoordelijk voor „deze schaamteloze Amerikaanse provocatie.”

Het is zeker een daad van moed te noemen dat Pelosi haar bezoek aan Taiwan heeft doorgezet. Deze daadkracht steekt schril af bij de veelal zwakke buitenlandse politiek van Biden. De uiterst magere opbrengst van zijn reis naar het Midden-Oosten ligt nog vers in het geheugen.

Pelosi heeft ook gelijk als ze zegt dat het zwichten voor de oorlogszuchtige retoriek van China een teken van zwakte zou zijn. Peking zou daardoor alleen maar nog brutaler zijn geworden. Vandaar dat ze ook doorzette toen eenmaal bekend was geworden dat ze naar Taiwan wilde. Het afblazen van dat bezoek was geen optie meer.

En toch zijn er vragen bij Pelosi’s bezoek te stellen. Was het in het huidige tijdsgewricht wel zo verstandig om dit plan op te vatten en daarmee de Chinezen te tarten? Een directe aanval door China valt op dit moment niet te verwachten. Maar het bezoek brengt die wel dichterbij.

Peking wil op enig moment Taiwan inlijven. En ondanks de belofte van de VS het eiland dan te zullen helpen, weet iedereen dat het Amerika ontbreekt aan parate slagkracht om dat echt te doen.

Bovendien drijft een verharding van standpunten van China en de VS Peking juist verder in de armen van Moskou. Dat zal, zeker in de huidige omstandigheden, een hechtere samenwerking met China toejuichen. Vandaar dat een meer beheerst Amerikaans optreden door middel van stille diplomatie op dit moment de voorkeur heeft. Ook hier geldt dat bedachtzaamheid belangrijker is dan moed.