Dat blijkt uit onderzoek van TNO in opdracht van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV). Volgens TNO zou de ondergrens voor vergunningvrije projecten 200 tot 2000 keer zo hoog kunnen liggen als nu. Minister voor Stikstof Christianne van der Wal houdt echter vast aan de huidige systematiek. Dat blijkt uit een brief die ze woensdag tegelijk met het bewuste TNO-rapport naar de Tweede Kamer heeft gestuurd.

Provincies gaan bij de beoordeling van de aanvraag van een natuurvergunning uit van de berekeningen met de rekentool Aerius, waarvan de systematiek gebaseerd is op modellen. Aerius rekent uit hoeveel stikstof in de vorm van ammoniak en stikstofoxiden neerslaat op kwetsbare natuur. Uitkomsten lager dan 0,005 mol her hectare per jaar tellen niet mee. Deze grens komt overeen met 0,07 gram.

TNO is kritisch over de onzekerheden die in de systematiek zijn ingebakken. Niet alleen de met Aerius berekende depositie van het project zelf is onbetrouwbaar, dat geldt ook voor de zogeheten achtergronddepositie –de stikstofneerslag uit andere bronnen die meegerekend wordt om te bepalen of een project leidt tot overschrijding van de zogeheten kritische depositiewaarde (niveau waarop schade aan de natuur te verwachten is). Onder meer het weer heeft daar grote invloed op, die leidt tot „willekeurige verschillen” in de achtergronddepositie die oplopen tot 18 mol per hectare per jaar voor ammoniak.

TNO stelt dat natuurwetenschappelijk gezien de onderrens ergens tussen 1 en 10 mol per hectare per jaar zou kunnen liggen. Het instituut wijst erop dat in Duitsland op basis van dezelfde redeneringen 21 mol wordt aangehouden.

Boerenorganisaties in Nederland wijzen vaak op de verschillende benaderingen in Duitsland en Nederland. Minister Van der Wal ziet echter geen ruimte voor een hogere ondergrens omdat de natuur er in Nederland niet goed voor staat en het feit dat het kabinet daar wat aan wil doen.