Verheffend was het allemaal niet. Opnieuw kreeg de bevolking de dramatische beelden voorgeschoteld van die zwarte bladzijde in de geschiedenis van de Verenigde Staten. De aanval op hét symbool van de Amerikaanse democratie bracht een schokgolf teweeg die tot ver buiten de VS voelbaar was.

De opnames van anarchie, vernieling en minachting van het gezag die afgelopen donderdag werden uitgezonden, waren zeker indringend. Maar schokkender was eigenlijk nog de hoorzitting van maandag. Daarin schetsten vertrouwelingen en naaste medewerkers van Donald Trump het beeld van een president die het contact met de werkelijkheid was verloren.

Ondanks het feit dat zijn adviseurs Trump herhaaldelijk hadden verteld dat zijn tegenstander Joe Biden de stembusstrijd op een eerlijke manier had gewonnen, bleef de president willens en wetens de leugen verspreiden dat de verkiezingen „gestolen” waren.

„Toen ik het daarover had en hem vertelde hoe dwaas sommige van deze beschuldigingen waren, was er nooit een aanwijzing dat hij in de échte feiten was geïnteresseerd”, getuigde voormalig openbaar aanklager William Barr maandag.

Feitelijk vertellen de getuigen tijdens deze hoorzittingen niet eens zo veel nieuws. Want ook in de periode na de presidentsverkiezingen en de bestorming van het Capitool was al vrij snel duidelijk wat zich had afgespeeld. Tijdens de impeachmentprocedure tegen Trump en in latere officiële rapporten is dat ook bevestigd.

De reactie van Trump verschilt ook nauwelijks van zijn uitspraken uit die tijd. Ook nu betitelt hij de aantijgingen aan zijn adres als een „heksenjacht.” De hoorzittingen zijn wat hem betreft één grote „aanfluiting.”

Het grote verschil is echter dat dit onderzoek publiekelijk in de Amerikaanse volksvertegenwoordiging gebeurt en voor het grote publiek rechtstreeks is te volgen.

Natuurlijk zijn deze hoorzittingen politiek gekleurd. Niet voor niets wordt de onderzoekscommissie door Democraten gedomineerd. Niet voor niets lopen veel Republikeinse politici momenteel op eieren. Ze zijn bang dat hun herverkiezing bij de tussentijdse verkiezingen in november gevaar loopt als ze zich tegen Trump keren.

Evengoed is duidelijk dat deze verhoren niet alleen bedoeld zijn om aan waarheidsvinding te doen. Democraten en Republikeinse rivalen van Trump grijpen deze kans ook aan om zijn presidentiële ambities de kop in te drukken en Trump politiek definitief uit te rangeren.

Over die ‘bijvangst’ van deze hoorzittingen zal menigeen bepaald niet rouwig zijn.