Ik las ergens dat tussen de tijd van Paulus en het jaar 312 na Christus, het begin van de kerstening van Europa door keizer Constantijn de Grote, er geen enkele zendeling van faam bekend is. Hoe dat kan? Omdat iedereen het werk deed van een evangelist en zendeling was in woord en daad op de plaats waar hij of zij gesteld was. Die grote opdracht is nog actueel. Veel volken zijn niet of slechts beperkt bereikt met de Bijbelse boodschap. Andere, met name Europese volken, zijn zodanig vervreemd geraakt van het Woord, dat zelfs de flauwste herinnering aan de Bijbelverhalen weg is. Gelukkig gaat de verspreiding van het Evangelie door.

De meeste groei vindt plaats in zuidelijke landen. Nieuwe gemeenten ontstaan vooral vanuit evangelische kerken. Verreweg de meeste Bijbelscholen in de wereld hebben een evangelische achtergrond. Ik doe geen recht aan deze groeiende groep gelovigen als ik ze schaar onder de naam ”pinkstermensen”. De pinksterbeweging is slechts een onderdeel van het evangelisch christendom.

Toch kan ik het niet laten om ze pinkstermensen te noemen: al die jongeren en ouderen die uitgaan in de wereld om het Evangelie te verspreiden, gemotiveerd vanuit de grote opdracht en gedreven door de Heilige Geest. Pinkstermensen. Ik heb grote bewondering voor hun inzet en ben onder de indruk van hun gehoorzaamheid aan het Woord. Ook al ben ik het in theologisch opzicht niet met hen eens en ben ik ervan overtuigd dat de gereformeerde theologie de meest zuivere vertolking is van de Bijbelse boodschap. Toch kan ik veel van hen leren. Ondanks hun soms eenzijdige Schriftuitleg en hun expressieve godsdienstbeleving, zijn ze een voorbeeld in hun gedrevenheid, gehoorzaamheid en overgave aan God. Eerder had ik de neiging om hen af te schrijven. Nu denk ik dat de Heere ook werkt buiten de gereformeerde traditie en sluit ik niet uit dat ze daadwerkelijk geleid worden door de Geest van Pinksteren. We moeten maar niet te klein van de Heilige Geest denken of Hem voorschrijven hoe en waar Hij Zijn werk moet doen.

In de geseculariseerde wereld heeft Pinksteren geen betekenis. Een mens zonder God laat zich leiden door de geest van de afgrond. In de kerk is Pinksteren een hoogtepunt. God zendt Zijn Geest om ons aan de Heiland te verbinden en om ons te leren Zijn voetstappen te drukken. De leiding van de Pinkstergeest blijft niet beperkt tot drie keer naar de kerk gaan met Pinksteren en het vervullen van onze gereformeerde godsdienstplichten. Die dingen worden slechts gebruikt als voorbereiding op het echte werk van de Geest: harten vernieuwen en levens radicaal veranderen. Bent u een trouwe kerkganger die zijn plicht doet, maar verder onbekommerd leeft in het hier en nu? Dat bent u geseculariseerd en is de geest van de afgrond uw leider. Heeft de Heere uw hart vernieuwd? Dan wordt u een echt Pinkstermens, die Jezus wil volgen en anderen voor Hem wil winnen.

De auteur is werkzaam als manager zending voor de HHK.