Als startpunt voor het rondje door Reeve neem ik de Nieuwendijkbrug, aan de kant van Kampen. De parkeerplaats is leeg. Een groepje jongeren die met de fiets naar dit natuurgebied zijn gekomen, vermaakt zich in het gras met een bal.

Als ik over de brug naar de andere kant van het Reevediep loop, vaart er een bootje onder me door. Het komt aantuffen uit de richting van het Drontermeer en koerst op de IJssel aan. Op het Reevediep is snel varen niet toegestaan: maximaal 6 kilometer per uur.

Over de brug sla ik linksaf. Vrijwel gelijk waan ik me in een andere wereld. In het Reevediep zijn diverse eilandjes. Drie vogelaars turen in de verte. Eentje pakt z’n verrekijker erbij. „Een bergeend, wilde eenden, verder niet.”

De steltkluut staat op het wensenlijstje van deze vogelspotter. Een stuk verderop heeft een andere vogelaar meer geluk. Hij heeft de vogel op lange poten diverse keren gezien en legt hem nu zelfs met z’n camera vast. Of is het geen kwestie van geluk, maar vooral van veel geduld?

Een jongen komt aanfietsen op een gele ov-fiets. De lens van z’n fototoestel is er eentje om u tegen te zeggen. Hij hoopt de zeearend een keer te spotten. „Die komt hier regelmatig overvliegen en stopt soms zelfs even.”

De veelheid aan vogelgeluiden is enorm. Op waarneming.nl lees ik dat er in Reeve meer dan 200 soorten te onderscheiden zijn. Ieder vogeltje zingt zoals de Schepper het gebekt heeft. Wie de soorten niet zelf kan onderscheiden, kan de hulp van de app BirdNET inroepen.

Onder de N50 en de Hanzelijn door vervolg ik m’n weg. Bij een bankje houd ik even halt. Net voor m’n voeten ontwaar ik een vlinder. Ik buk om hem op de foto te zetten. Een vogelaar stapt van z’n fiets. „Wat zie je? Een dagpauwoog. Ja, er is hier zo veel moois te zien. Als je er maar oog voor hebt.”

De zeearend hoop ik ook te spotten, maar al wandelend vergeet ik naar de lucht te kijken. Het water, het riet, het moeras, de eilanden, de vogels, de dijk met een gele zee van koolzaad, er is hier zo veel te zien.

Een zwaan zit nog op z’n nest. Een eend duikt het water in, vijf jonkies volgen. Een beetje verstopt tussen planten ontwaar ik een meerkoet met donzige jonkies.

Na een paar kilometer loopt het pad omhoog. Ik ga linksaf de brug over. Na de sluis weer links en dan ben ik op het pad dat terugleidt naar de Nieuwendijkbrug. Aan deze kant van het Reevediep klinkt de roep van de koekoek. Na 8 kilometer is het rondje Reeve een feit. De tegenstanders van de omleiding van de IJssel riepen vroeger: „Byebye bypass.” Ik zeg liever: „Tot ziens!”