Rookwolken komen hem tegemoet, als Cees Verbeek vanuit Culemborg op weg is naar zijn bedrijfsloods in Poederoijen. Eenmaal aangekomen springen de tranen in zijn ogen als hij ziet hoe zijn zaak in vlammen opgaat.
De emotie is hoorbaar in zijn stem, als de ondernemer zijn verhaal begint. „Als mens is het ontzettend zwaar om dit mee te maken, maar we ervaren dat God het is Die ons leidt. Ook voelen we ons gesterkt door de hulp van alle lieve mensen om ons heen.”
Het is 13.30 uur als Verbeek gebeld wordt door een van zijn zoons. In het pand van de buren, waar een stofferingsbedrijf huist, is een ontploffing geweest. De eigenaar van de familieonderneming spoedt zich naar de plek des onheils, waar hij drie kwartier later zijn twee loodsen in lichterlaaie aantreft. „Natuurlijk huil je dikke tranen als je zoiets ziet gebeuren. Je voelt je onmachtig en klein. Het vuur heeft iets mysterieus in zich, iets ongrijpbaars.”
Het familiebedrijf, waar naast vader Verbeek ook drie zoons werken, heeft de ondernemer van de grond af opgebouwd „Ik heb er tien jaar over gedaan om het op te bouwen. We hebben het echt samen gedaan, maar nu is alles weg.”
Om 20.00 uur geeft de brandweer het teken dat de brand ”meester” is, maar het is uiteindelijk 3.00 uur in de nacht als de bluseenheden echt vertrekken. „Een kraan heeft uiteindelijk de boel nog uit elkaar getrokken, om te voorkomen dat de brand voort zou duren.”
Het huis van de familie Verbeek, dat naast de loodsen staat, bleef wonderwel gespaard. „Mijn vrouw is alweer bezig om het schoon te maken. We kunnen niet anders dan gewoon doorgaan en weer van voren af aan beginnen.”
De bouwondernemer zelf is samen met zijn zoons een dag na de brand ook al aan het opruimen geslagen. „Ik heb tegen mijn jongens gezegd: „We kunnen wel naar de afgebrande loodsen blijven kijken, maar het is beter om te beginnen met de wederopbouw. De Bijbel zegt dat we de hand aan de ploeg moeten slaan en dus niet bij de pakken neer moeten gaan zitten.”
Doneeractie
Verbeek, die vanwege gemoedsbezwaren niet verzekerd is, leeft op dit moment bij de dag. „We kiezen er bewust voor om ons niet te verzekeren. Maar we moeten echt weer opnieuw beginnen. En natuurlijk hebben we zorgen, maar we geloven dat de Heere uitkomst zal bieden.” Inmiddels is er een doneeractie op gang gezet voor dochter Laura, die samen met haar baby van 11 weken oud in een appartement woonde dat in een van de loodsen was gecreëerd. „Mijn dochter is echt alles kwijt.”
Het steekt de ondernemer wel dat de brandweer na een uur pas echt kon beginnen met blussen. „We wonen hier midden tussen de rivieren, maar blijkbaar hielp dat niet.” De brandwatervoorziening zat volgens Verbeek 800 meter verderop. „De brandweer moest een stuk omrijden en vervolgens alle brandslangen door het weiland uitrollen. Misschien had een deel van de loodsen behouden kunnen blijven als de bluswatervoorziening dichterbij was geweest.”
Volgens Jet Vroege, woordvoerder van de Veiligheidsregio Gelderland-Zuid, klopt het dat de brandweer pas na een uur kon beginnen met blussen. „Vlak nadat de eenheden bij de brand aankwamen heeft de vuurzee de status van ”zeer grote brand” gekregen.” Dit is voor de omliggende brandweerkorpsen het sein dat er meer manschappen en bluswagens nodig zijn. Gelijk daarna is ook een groot watertransport opgeroepen, dat ervoor zorgt dat er meer water uit de omgeving aangeleverd kan worden.” De brandweer heeft volgens haar tijd nodig om zo’n watertransport aan te laten rukken en op te bouwen.
De woordvoerder snapt Verbeeks frustratie over het tekort aan bluswatervoorzieningen wel. „Het is verschrikkelijk wat deze mensen meemaken. Daarom wil ik geen waardeoordeel over zijn uitspraken geven.”
