Ons verwarmingssysteem heeft gas nodig. Het merendeel van het Duitse gas komt uit Rusland. Tegelijkertijd stromen de bijna onverdraagbare beelden uit Oekraïne binnen. Maar al te graag zou ik een logisch verband hiertussen willen wegduwen, maar ik kan dat niet: door het gebruik van gas om mijn appartement gezellig te verwarmen en mijn douchewater lekker heet te maken, geef ik de Russische oorlogsmisdaden financiële steun.

Dat gebeurt niet alleen als ik mijn huis verwarm. Ik heb ook dagelijks medicijnen nodig. Om de actieve ingrediënten daarvan te produceren, is vaak gas nodig. Op dezelfde manier gebruik ik onbewust vele andere producten die gemaakt zijn in fabrieken die veel gas nodig hebben, bijvoorbeeld in de staal-, aardewerk-, of glasindustrie.

Boycot

Deskundigen zijn het erover eens dat een kortetermijnstop op de import van gas uit Rusland uiterlijk in de herfst al een enorme negatieve impact zou hebben op het gehele Duitse productienetwerk. Duitsland is immers een industrieel land. En omdat Duitsland veel producten naar het buitenland exporteert, zouden nog veel meer landen de gevolgen hiervan ondervinden.

Tegelijkertijd maakten de Baltische staten Litouwen, Letland en Estland bekend dat zij niet langer natuurlijk gas van Rusland kopen. Zij hadden op tijd voorzorgsmaatregelen genomen en terminals gebouwd voor grote tankers die vloeibaar gas kunnen aanleveren.

Ik zou mezelf eraan kunnen herinneren dat Bulgarije 77 procent van zijn gas uit Rusland importeert. In dit opzicht is dat land afhankelijker van Poetin dan Duitsland. Italië krijgt vanuit Rusland ongeveer dezelfde hoeveelheid gas als Duitsland. En Polen, dat Duitsland graag zwartmaakt vanwege de aanleg van de gaspijplijn North Stream 2, ontvangt 40 procent van zijn gas uit Rusland.

Maar wat voor nut heeft het om naar Bulgarije, Italië of Polen te kijken? Het enige moreel correcte antwoord op de vreselijke taferelen in Oost-Europa zou een directe boycot van de Russische leiders zijn. Het is onacceptabel dat wij in Duitsland iedere dag 660 miljoen euro naar Rusland brengen in ruil voor gas.

Complexe vragen

De afgelopen tijd denk ik vaak aan Mattheüs 5:37. In de Bergrede zegt Jezus: „Laat uw ja, ja zijn en uw nee, nee.” Ik weet dat de omstandigheden nu anders zijn. Desondanks ervaar ik, net als vele anderen in Duitsland, dat het verkeerd is om te zeggen: We veroordelen de Russische oorlogsmisdaden, maar we zouden wel graag Russisch gas willen blijven ontvangen. En als ons geld dan de Russische oorlogsmachine draaiend houdt, ach ja…

Mijn vrouw en ik hebben besloten om de verwarming thuis een stuk lager te zetten. We lopen liever rond in truien. En ’s ochtends en ’s avonds verwarmen we ons huis met de houtkachel in de keuken.

Gebed

Ondertussen ben ik blij dat ik niet hoef te regeren vanuit Berlijn en dat ik geen antwoorden hoef te vinden op zulke complexe vragen die niet alleen mij aangaan, maar ook Duitsland en andere landen. En ik bid niet alleen voor de Oekraïners, voor de Russische soldaten die tegen hun wil de oorlog in zijn gestuurd of voor mensen die onderdak bieden aan vluchtelingen. Ik bid ook dat degenen die in de westerse wereld verantwoordelijkheid dragen wijze, moreel verdedigbare antwoorden mogen vinden.

De auteur is betrokken bij het christelijk onderwijs in Duitsland. Een Engelse versie van dit artikel verscheen eerder op CNE.news.