Vrijspraak ds. Kort geen vrijbrief om rand op te zoeken
Slechts enkele uren na elkaar kwamen woensdag twee bijzondere berichten naar buiten. Het gerechtshof in Den Haag sprak uit dat ds. A. Kort uit Krimpen aan den IJssel definitief niet vervolgd wordt voor „strafbare groepsbelediging of het aanzetten tot discriminatie.”
De aanklacht tegen de Finse parlementariër Päivi Räsänen en de lutherse bisschop Juhana Pohjola was vergelijkbaar: zij werden beschuldigd van groepsbelediging van homoseksuelen. Citeren van Bijbelteksten over homoseksualiteit staat gelijk aan haatzaaien, vonden de aanklagers. Maar ook de rechtbank in Helsinki kwam tot het oordeel dat het tweetal vrijgesproken moest worden.
Twee bijzondere uitspraken waar niet alleen de directbetrokkenen maar ook christenen in vele landen in spanning naar uitzagen. In veel kerken is voorbede gedaan voor zowel de Nederlandse predikant als de Finse beklaagden.
Er is alle reden om dankbaar te zijn voor de uitkomst van deze twee gerechtelijke procedures. De strekking ervan is helder: iemands uitspraken kunnen weliswaar beledigend zijn voor groepen in de samenleving, maar daarmee zijn ze nog niet in strijd met de wet. In de context van je geloofsopvatting is het toegestaan Bijbelteksten te citeren of kritische uitspraken te doen over homoseksualiteit. Ook al ervaren sommigen die als homofoob, toch vallen ze onder de vrijheid van godsdienst en de vrijheid van meningsuiting.
De uitkomst is niet alleen verheugend voor de predikant, de bisschop en de politica, maar biedt ook duidelijkheid aan veel christenen die zich de laatste tijd afvroegen wat ze wel en niet mogen zeggen. Een veroordeling zou de opmaat geweest kunnen zijn naar een reeks vervolgzaken. Tegelijkertijd is de vrijspraak géén vrijbrief om in preken, toespraken, opinieartikelen en identiteitsverklaringen de randen van de wet op te zoeken met beledigende formuleringen. Dat hoeft niet, dat mág zelfs niet, want de Bijbel spreekt over dit gevoelige thema met twee woorden: de radicale veroordeling van de zonde behoort samen te gaan met een liefdevolle houding naar zondaren, de oproep tot bekering en het gebed om vergeving zoals Christus deed aan het kruis.
Daar komt bij dat ook christenen zichzelf hier moeten onderzoeken. Tot de „roepende zonden die tegen de scheppingsorde indruisen” waar ds. Kort over schreef, horen ook echtscheiding, vreemdgaan en seks voor het huwelijk.
Zonder twijfel zijn dit niet de laatste rechtszaken over dit onderwerp. Wie de Bijbelse boodschap van zonde en genade niet versluiert of verbloemt, is per definitie exclusief en zal dus steeds weerstand ontmoeten. Maar dat is al eeuwenlang zo. Christenen moeten dus ook niet te snel in de slachtofferrol kruipen. In de aanloop naar deze vonnissen werden soms wel érg sombere scenario’s geschetst, alsof over een aantal jaren het huwelijk verboden zal zijn, kerkgang onmogelijk wordt of er een ban komt op de Bijbel. Zeker, er hangen donkere wolken, maar ook nu blijkt weer dat God regeert.