„Want Gij hebt vanwege Uw ganse Naam Uw woord groot gemaakt.”

De ziel moet vaak achteraf uitroepen: „Gij hebt vanwege Uw ganse Naam Uw woord groot gemaakt” (Psalm 138:2). Daarom moeten Gods kinderen veel leren en zichzelf voorstellen dat het hier in deze woestijn en in dit vreemde land niet altijd de wil Gods is om Zijn volk een troostrijk, zalig gezicht van Jezus te doen genieten. Maar wel dan, en dan alleen, als het Zijn volwijze tijd en welbehagen is en dat is doorgaans: of in de eerste overgang tot, en de zalige ondertrouw met Jezus (Ezechiël 16:8). Of als zij na veel zielenstrijd zo eens weer in het heiligdom geleid worden (Psalm 73:17). Of als het eens een tijd van veel nabij leven met Jezus is (Hooglied 3:11; Jesaja 66:13, 14). Of ook dan, wanneer er een zeer langdurige weg van beproeving is, als met Jakob (Genesis 28). Of ook nadat men zich lang in een weg van beproeving bevonden heeft (Genesis 32:24-30). Maar wij hebben ook zo dadelijk opgemerkt dat bij het niet rechtstreeks antwoorden van de Heere Jezus op het verzoek van deze mensen, echter zijn antwoord aan Andreas en Filippus (Johannes 12:23, 24) zodanig was, dat zij daaruit konden opmaken dat er nog enige tijd moest verlopen eer zij de begeerte van hun hart zouden ontvangen. Dat zou geschieden na Zijn Borglijden, dood en hemelvaart. Dan zouden zij Jezus’ heerlijkheid zien!

Hendrik van Lis, oefenaar te Den Haag

(”Twintig oefeningen”, 1872)