De geboren Fries Anno Sjoerd Brandsma (1881-1942) trad in 1898 in bij de orde der karmelieten en nam daar de naam Titus aan. Hij werd tot priester gewijd in 1905. Hij deed een studie aan het Gregorianum in Rome en promoveerde daar tot doctor in de wijsbegeerte. Terug in Nederland werd Brandsma docent bij de karmelieten, hoofdredacteur van een nieuwsblad in Oss en vervolgens hoogleraar aan de Roomsch Katholieke Universiteit Nijmegen (tegenwoordig Radboud Universiteit) en daar ook rector magnificus.

Vanaf de jaren 30 verzette hij zich openlijk tegen het nazisme. In januari 1942 pakten de Duitse bezetters hem op en voerden ze hem af naar concentratiekamp Dachau. De nazi’s bestempelden hem als „gevaarlijk persoon”.

In Dachau was hij een grote steun voor andere gevangenen, tot hij zelf overleed aan de gevolgen van slechte leefomstandigheden en mishandelingen. Brandsma kreeg in 1982 het Verzetsherdenkingskruis en in tal van Nederlandse en buitenlandse plaatsen zijn kapellen, kerken, scholen en straten naar hem vernoemd.

Hij werd in 1985 zalig verklaard. Afgelopen november stemde de paus in met een voorstel van de bisschoppen en kardinalen in het Vaticaan om Titus Brandsma heilig te verklaren. Dat gebeurt in de Sint-Pietersbasiliek

De Nederlandse kardinaal Wim Eijk spreekt van een „bijzonder en groots moment in de Nederlandse kerkgeschiedenis. Brandsma is voor journalisten, universiteitsdocenten, religieuzen en vele anderen een lichtend voorbeeld, niet alleen in ons land, maar wereldwijd”.

De huidige rector magnificus van de Radboud Universiteit, Han van Krieken, ziet de heiligverklaring van Titus Brandsma „als een bijzondere erkenning voor zijn leven. Hij bood weerstand aan een systeem van onderdrukking, discriminatie, onvrijheid en onmenselijkheid.”