Het gebeurde in Groningen in 1942. Er woonden toen zo’n 3000 Joden. De Duitse bezetter gaf bevel deze Joden op te sporen en te arresteren. Veel Nederlandse agenten gehoorzaamden. In Grootegast waren er echter elf politiemannen die weigerden het bevel uit te voeren. De politiecommandant riep hen ter verantwoording. Hij uitte zijn respect voor hun standpunt, maar zei tegelijkertijd dat ze zich moesten conformeren aan het bevel. De mannen kregen een nacht de tijd om zich te bezinnen. Als ze bleven weigeren, zouden ze naar een Duits concentratiekamp worden gestuurd.

De volgende morgen antwoordden ze dat ze op grond van Gods Woord weigerden dit bevel uit te voeren. Ze werden allen gevangengenomen en naar het station gebracht om te worden weggevoerd. Voordat ze de trein ingingen, werden ze geteld. De Duitse commandant telde elf mannen, waarop een van de agenten, Dirk Boonstra, zei: „U vergist u, wij zijn hier met zijn twaalven.” Hij sprak met zo veel rust en zekerheid dat de commandant luisterde. Boonstra ging verder: „Wij zijn hier met God. God is bij ons. Hij zal altijd bij ons zijn en ons nooit verlaten.” Boonstra overleed in 1944 in een Duits concentratiekamp. Hij was gewillig de hoogste prijs te betalen voor het vasthouden aan Gods Woord.

Wij leven in een tijd waarin het gezag van Gods Woord bestreden wordt. Ter wille van de heersende mening zet men Gods Woord opzij. Men loochent Gods scheppende macht. Men bestrijdt de Goddelijke openbaring uit Genesis. De wereldwijde vloed ten tijde van Noach wordt ontkend. De wonderen die de Heere Jezus verrichtte, worden betwijfeld omdat men vragen stelt bij de verwoording daarvan in de evangeliën. De door God gegeven seksuele moraal, dat het huwelijk uitsluitend bestaat uit één man en één vrouw, wordt als ongeloofwaardig opzijgezet. De gedachte wordt gehuldigd dat men zelf kan bepalen een man of een vrouw te zijn.

Nu heeft de Heere Jezus verwezen naar het feit dat God in den beginne man en vrouw geschapen heeft om samen een huwelijk aan te gaan. De Heere Jezus verwijst naar de vloed ten dage van Noach, waaraan alleen Noach en zijn gezin ontkomen zijn. Christus verwijst naar Jona en de bekering van de mannen van Ninevé. De Heere Jezus noemt Abel als de eerste mens die vermoord werd.

Ondanks dit alles leven wij in een zich gereformeerd noemende gemeenschap die deze feiten van de Schrift aan het loslaten is. Met verwarring, onrust en ontkerkelijking als gevolg. Dan is er maar één ding nodig: bekering, verootmoediging en schuldbelijdenis. We moeten terug naar de Schrift. We moeten de Schrift gaan liefhebben, en dat zal alleen maar kunnen wanneer Christus in ons woont. Hij is de Waarheid en Hij woont in Zijn volk. Hij sprak: „Ik in u en gij in Mij.” Dat is de gemeenschap met Christus. Dan wordt een mens ingewonnen voor Christus en Zijn Woord. Wanneer dat beleefd wordt, luistert men niet meer naar de heersende cultuur of laat zich niet beïnvloeden door de verworden smaak van mensen, maar gaat men leven uit de verwondering dat God nog omgang wil hebben met een zondig mens. Dan wil men zelfs alleen staan, zoals Daniël en zijn vrienden alleen durfden te staan in een heidense Babylonisch cultuur. Dan begrijpen wij de moed en de geloofsovertuiging van Dirk Boonstra, die liever het concentratiekamp inging dan tegen het Woord van God in te gaan.

Land en kerk zijn in verwarring. Wat is de weg die we gaan moeten? Dat is de weg van het volledige Woord van God. Dat Woord moet uitgedragen worden in zijn volle diepte, gedreven door de hartelijke liefde tot Christus. Dat Woord moet gehonoreerd worden in kerkelijke vergaderingen, op kansels en in de binnenkamer. Dan leert men te beven voor de heiligheid van God, want men beleeft het wonder van rechtvaardiging van de zondaar door geloof alleen. Zo leert men Christus en Zijn Woord lief te hebben. Dat is het ene nodige in onze tijd. Zo alleen zal er dageraad zijn voor land en kerk.

De auteur is emeritus predikant in de Christelijke Gereformeerde Kerken. Weerwoord gaat in op vragen die in deze tijd op christenen afkomen. > rd.nl/weerwoord