Maar ja, toen kwam corona en viel er lange tijd weinig te organiseren. Dus belandde het plan in de ijskast. Tot het laatst opeens weer ter sprake kwam en bleek hoeveel zin we er allemaal in hadden om het uit te voeren. En toen was het snel geregeld. Een boeking mét annuleringsmogelijkheid, dat wel. Want als we één ding in de afgelopen jaren hebben geleerd, is het dat het leven niet maakbaar is.

We startten met z’n vieren een chatgroep in WhatsApp. Delen sindsdien ideeën voor uitjes, foto’s van de omgeving en weersverwachtingen. En ondertussen maak ik zelfs al een lijstje met kleren en andere zaken die straks mee moeten. Oké, dat is een tic van mij, dat ik dat gewoon rond wil hebben, maar verder val ik wel mee. En met voorpret kun je naar mijn idee niet vroeg genoeg 
beginnen.

Dat was overigens ook de strekking van een Amerikaans onderzoek waarover ik laatst las. Het blijkt namelijk dat mensen heel gelukkig worden van voorpret. En dat die eigenlijk als leuker ervaren wordt dan de vakantie zelf. Dat snap ik dan wel weer. Want eerlijk gezegd vallen vakanties soms best wat tegen.

Omdat het eten op reis er wel exotisch uitziet, maar toch wat vreemd smaakt. Omdat de buurman op de camping een erg harde stem heeft. Omdat het weer tegenvalt en de tent niet helemaal waterdicht blijkt. En waarom zit er geen uitknop op die krekels?

En wat te denken van nachten op een halfzacht luchtbedje? Die hebben hun weerslag op het humeur van alle reisgenoten. En, ook geen onbelangrijke: op reis neem je jezelf mee, wat betekent dat alle zorgen in je hoofd niet ineens bij het inpakken en wegrijden verdwenen zijn.

Natuurlijk weet ik dat. Maar toch fantaseer ik erop los: over hoe ontspannen we straks met een boek in een hangmat liggen. Omdat je het in je hoofd zo leuk kunt maken als je wilt. En als het straks toch een tikje tegenvalt? Dan hebben we in ieder geval de voorpret gehad.