Allerlei democratische vrijheden waren in China al beperkt. De laatste jaren heeft de communistische partij de teugels als het gaat om bijvoorbeeld de vrijheid van meningsuiting en geloof nog strakker aangetrokken. Christenen en moslims worden vervolgd, terwijl de Oeigoeren als bevolkingsgroep worden onderdrukt en gediscrimineerd.

Dat is allemaal bekend en zeker de regeringsleiders van westerse democratieën hebben daar de Chinese leiders regelmatig en terecht op aangesproken. Met de Olympische Spelen in zicht zou verwacht mogen worden dat aan dergelijke woorden ook daden worden verbonden, maar dat is slechts in beperkte mate gebeurd.

Wel heeft een aantal landen onder aanvoering van de Verenigde Staten een diplomatieke boycot ingesteld, waardoor er geen politieke delegatie naar China gaat. Voor verschillende andere westerse landen als Nederland gaat zelfs dat te ver. Wij hebben het halfzachte besluit genomen geen regeringsdelegatie te sturen met als argument dat we dat niet doen omdat er geen Nederlandse toeschouwers bij het evenement aanwezig mogen zijn vanwege de coronacrisis.

Opvallend is dat een land als Nederland zich zo terughoudend opstelt als het gaat om een groot sportevenement in landen waar van alles mis is. Dat onze regering jammer genoeg geen principiële bezwaren heeft tegen een dergelijk toernooi vanwege onder meer de sportverdwazing en de wedstrijden op zondag is bekend, maar dat er nu vanwege de grove schending van de mensenrechten geen stevige maatregelen worden getroffen, is ook veelzeggend.

Voor verschillende landen zal de terughoudendheid richting China te maken hebben met het feit dat dit land een wereldmacht is en veel invloed heeft. Bovendien kunnen ook economische belangen een grote rol spelen.

Maar er is toch meer aan de hand. Als de belangen van de sport in het geding zijn, gelden soms andere maatstaven. Verschillende eerdere afleveringen van de Spelen waar ook grote kritiek was op het organiserende land gingen eveneens door. En ook bij bijvoorbeeld het wereldkampioenschap voetbal dat eind dit jaar in Qatar wordt gehouden, wordt voorzichtig omgegaan met de schending van de mensenrechten in dat land. Ondanks alle kritiek moet de bal rollen.

Een belangrijke gedachte achter de Olympische Spelen is dat sport verbroedert. Maar wie niet al te naïef is, moet zich realiseren dat China andere motieven heeft. De wereldmacht wil in het middelpunt van de belangstelling staan en laten zien hoe goed en mooi alles is georganiseerd tot eer en meerdere glorie van de communistische leiders. Sport is daarvoor kennelijk een dankbaar middel.