„Toen ik Coby in groep 4 als juf kreeg, was ze al heel zorgzaam, en wist ze precies wat ik nodig had”, vertelt Bernhard. „Ik kreeg toen de diagnose autisme. Coby ving me goed op en ik mocht me elke woensdagmiddag na schooltijd bij haar vermaken op de boerderij.”

Voor Bernhard is het moeilijk om de hele week thuis te zitten. Daarom slaapt hij van maandag tot en met vrijdag bij het gezin Van Ommeren. Dat bestaat uit zeven kinderen, van wie er twee nog thuis wonen. Bernhard werd vanaf het begin goed opgenomen in het gezin. Hij kan er goed opladen en krijgt er begeleiding van zijn „tweede moeder Coby. Het is een soort niet-officiële zorgboerderij, waar soms ook andere mensen verblijven”, vertelt de Genemuidenaar.

Van Ommeren gaat maandelijks met Bernhard mee naar Eleos, zit bij de gesprekken die hij voert met zijn jobcoach en spoort hem aan als hij het even niet ziet zitten.

Zelf lijdt Van Ommeren aan de ziekte van Lyme. Bernhard: „Toch zet ze zichzelf altijd opzij voor anderen. En ze werkt veel in de tuin. Ze zegt altijd: Als je in beweging blijft, bewegen je spieren ook, dat is goed.” Ze is ondanks haar toenemende pijn een doorzetter. Daar leert Bernhard ook van. „Ik zie haar vaak moe, maar nooit moedeloos”, zegt hij trots.