De Wildt merkt de oorlogsdreiging in het straatbeeld: legerauto’s en rondlopende soldaten zijn prominenter aanwezig dan voorheen. „De troepen van Rusland liggen 300 kilometer hiervandaan en ze kunnen elk moment aanvallen.”

De veldwerker woont al ruim vier jaar in Oekraïne. Eerst in het westen en inmiddels werkt ze twee jaar in een familiehuis in het dorp Pomichnaja, 1000 kilometer verder naar het oosten. Het familiehuis is een Oekraïens gezin dat pleegkinderen opvangt. „Mijn doel en roeping is om hier een tehuis op te richten voor gehandicapte kinderen. Zij hebben liefde en aandacht, maar bovenal het evangelie nodig”, zegt De Wildt.

De dreigende inval van de Russen zet een streep door de toekomstplannen van De Wildt. Normaal gesproken zou de bouw van het nieuwe tehuis voor gehandicapten, met de naam Bethesda, nu kunnen starten; maar dat lijkt in de huidige omstandigheden niet verstandig. Daarom oriënteert De Wildt zich op andere plekken, meer in het westen van Oekraïne, om daar het tehuis te realiseren.

Gesprek van de dag

De stroom is uitgevallen in Pomichnaja. „Vorige week gingen er al geruchten over problemen met de beschikbaarheid van internet en elektriciteit in de nabije toekomst in verband met de dreiging van Rusland. Ik heb mijn familie in Nederland laten weten dat dat gevolgen kan hebben voor mijn bereikbaarheid.”

De veldwerker merkt veel angst en onrust bij de Oekraïense dorpsgenoten. „De bevolking zit hier vast, ze kunnen niet zomaar verhuizen als ze elders geen vrienden of familie hebben.” Ondanks de dreiging gaan de mensen wel gewoon naar school en naar het werk. „Maar een mogelijke oorlog is wel het gesprek van de dag onder de Oekraïners.” Van andere veldwerkers in het westen van Oekraïne heeft De Wildt gehoord dat de bevolking aan het hamsteren is.

Jerrycans

Onder de christenen rondom het familiehuis is meer rust en vertrouwen, merkt De Wildt. „We spreken wel over de dreigende situatie, maar we stellen ons vertrouwen op God; de omstandigheden zijn in Zijn handen.”

De Wildt heeft met de andere bewoners van het familiehuis serieuze gesprekken over een eventueel plotseling vertrek. „Als we moeten vertrekken met de tien kinderen van het familiehuis, dan hebben we niet de tijd om alle spullen in te pakken. Dan nemen we alleen het nodige mee.” De familiehuisbewoners weten een plek in het westen van Oekraïne waar ze in geval van nood tijdelijk kunnen verblijven.

De Wildt is niet bezig met het inpakken van koffers. Wel heeft ze het advies gekregen om jerrycans met benzine klaar te zetten omdat de aanvoer van brandstof wellicht in gevaar komt. Verder probeert ze zoveel mogelijk geld los te krijgen bij de banken omdat die misschien binnenkort dichtgaan.

Regisseur

Richard Pannekoek, directeur van Kimon, laat weten dat hij elke dag contact heeft met de veldwerkers in Oekraïne. Hij maakt zich vooral zorgen om De Wildt, omdat zij het meest oostelijk woont. Vorige week hoorde Pannekoek van het verscherpte reisadvies van het ministerie van Buitenlandse Zaken voor Oekraïne. Alle provincies van Oekraïne kleuren nu oranje of rood. Dat betekent niet of alleen noodzakelijk reizen.

„Toen heb ik besloten Stefanie dringend te adviseren om een veilig heenkomen te zoeken. Mijn taak is om de situatie goed onder ogen te houden. Anderzijds is het belangrijk dat je trouw bent aan je werk en het vervullen van die roeping. Er ontstaat dan spanning tussen realiteit en roeping. Maar uiteindelijk ben ik niet de regisseur in haar leven”, aldus Pannekoek.

Helemaal weggaan uit Oekraïne is geen optie voor De Wildt. „De Heere heeft mij mijn roeping gegeven op deze plaats. Waarom zou ik uit dit land vertrekken als de oorlog uitbreekt? Juist dan is het belangrijk om hier te blijven om de mensen bij te staan.”