Wat deze maandag in elk geval een somber randje geeft, is het verschijnen van een rapport van ontwikkelingsorganisatie Oxfam Novib over wereldwijde armoede en ongelijkheid. De conclusies daaruit zijn schrijnend. Het vermogen van de tien rijkste mannen ter wereld is tijdens de coronapandemie verdubbeld, van 700 miljard naar 1500 miljard dollar, zes keer zo veel als het vermogen van de armste 3,1 miljard mensen. In dezelfde periode zijn 160 miljoen mensen extra in armoede terechtgekomen, een trendbreuk ten opzichte van eerdere jaren. Waar de tien rijkste mannen tijdens de pandemie 15.000 dollar per seconde verdienden, goed voor 1,3 miljard per dag, stierf elke vier seconden iemand ten gevolge van ongelijkheid. Het rapport van Oxfam Novib heet dan ook niet voor niets Inequality kills – ongelijkheid doodt.

Al eerder legden ontwikkelingsorganisaties de vinger bij dergelijke gevolgen van de pandemie. Het effectief bestrijden van een crisis –met bijbehorende lockdowns, steunpakketten en vaccinatiecampagnes– kan niet elk land zich veroorloven. Inkomensongelijkheid verklaart daarmee meer dan leeftijd of corona voor iemand dodelijk is, schrijft Oxfam Novib.

Het is raadzaam de ernst van bovenstaande cijfers goed te laten doordringen, zeker nu in Nederland de coronamaatregelen sinds zaterdag weer zijn versoepeld en de kans bestaat dat de omikronvariant de uitweg uit de crisis is. Terwijl Nederlanders opgetogen zijn dat ze weer naar een kledingwinkel kunnen om de voorjaarscollectie aan te vullen en bakkeleien over de vraag hoe onterecht het is dat horecagelegenheden nog dicht moeten blijven, zijn de gevolgen elders op de wereld niets anders dan schrijnend.

Het risico bestaat dat zelfs Bijbelgetrouwe christenen armoede en ongelijkheid bagatelliseren. Zei Jezus Zelf niet dat de armen er altijd zullen zijn, zo klinkt dan. Alsof dat de Bijbelse opdracht tot naastenliefde en barmhartigheid zou wegnemen. Gaf God aan Israël in het Oude Testament niet Zelf tal van voorschriften en wetten die armoede en ongelijkheid moesten tegengaan? En waren het niet de profeten die fulmineerden tegen sociale misstanden? Het is de roeping van elke individuele christen om een waardig bestaan voor medemensen te zoeken. Niet alleen om reden van medemenselijkheid, maar vooral omdat zij beelddragers van God zijn. Naastenliefde is daarmee dienst aan God.

Daarbij is het de taak van overheden om sociale gerechtigheid te bevorderen, ook tijdens de coronapandemie. Bijvoorbeeld door belastingontwijking aan te pakken, het patent op coronavaccins tijdelijk op te heffen, te voldoen aan internationale afspraken over ontwikkelingsbudgetten en die effectief in te zetten.