Op afstand tot elkaar vulden negentien bewindslui het bordes dat groter was dan het vertrouwen van de samenleving. De door omikron, achterdocht en fakkelende angstaanjagers geplaagde Sigrid Kaag zat in quarantaine.

Rutte IV, met meer vrouwen dan ooit, gaat het puin van Rutte III ruimen. Op de valreep bakten de demissionairen de Groningers nog een gaspoets, alle plechtige beloften ten spijt. Pompen maar. Zo ondermijn je huizen en kiezersvertrouwen nog verder. Augustinus waarschuwde voor een overheid met streken van een roversbende.

Plannen en beloften zijn groots. Het leenstelsel gaat op de schop, het klimaatbeleid wordt aangepakt, defensie, onderwijs, woningbouw eveneens. Er hangt wel een prijskaartje aan, maar geld is gratis. Nog. En verder is er een horde melkkoeien wier productie verder opgevoerd kan worden, weten de Haagse goedheiligmannen en -vrouwen. Dat moet wel, want Kaag kreeg een bodemloze schatkist. Ondertussen groeit de staatsschuld nog harder dan Jona’s wonderboom. En raakt ook de consumentenportemonnee eerder leger dan voller. Komende generaties hebben nu al het nakijken.

Na een snelle Haagse stoelendans zijn de portefeuilles verdeeld. Er kwamen nieuwe posten bij. Maar een minister voor Pensioenen en Armoede­bestrijding doet gepensioneerden het ergste vrezen. Bij een minister voor Koninkrijkszaken en Digitalisering borrelt de vraag op of er nog geen digitale snelweg loopt naar en van tropisch Nederland.

Er is meer dan genoeg werk aan de winkel, zeker in een land waar corona als een naar binnen gerichte vuurpijl het moreel stevig verzwakte en onderlinge spanningen versterkte en bewindslieden fungeren als de kop van Jut. De opstand der horden is losgebroken. Het rondwarende inflatiespook kalmeert de gemoederen vooralsnog niet. We klappertanden bij de gasprijs. En dan zijn er nog de niet meer te beteugelen immigratie, de woningmarkt, het stroomnet dat onder hoogspanning staat. En vergeet de stikstof niet. Boven op die zeer explosieve splijtstof zit nu een eigen minister. Zij liever dan ik.

Mevrouw Kaag (D66) sprak: „Zo waarlijk helpe mij God almachtig.” Zou het dan toch gebeuren: een overheid die buigt voor God? Een land waar Zijn wetten de politiek normeren? Is het eenparig gebed van christelijk Nederland in de hemel ge- en verhoord?!