Sprankje hoop voor grensgebied Turkije-Armenië
Verlaten sporen bij het treinstation van Akyaka, de laatste Turkse treinhalte voor de Armeense grens. Het ”station van de nostalgie”, zegt de lokale bevolking. Vroeger reden de treinen in beide richtingen: toerisme en handel bloeiden in deze schilderachtige regio.
Sinds 1993, na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, is de grens gesloten. De regio is een blinde vlek geworden; aan alle kanten afgesloten. Het christelijke Armenië zit klem tussen de islamitische bondgenoten Azerbeidzjan en Turkije.
Het meest recente dieptepunt in de regio was de tweede oorlog tussen Armenië en Azerbeidzjan om de regio Nagorno-Karabach in 2020. Gesteggel over de erkenning van de genocide op Armeniërs door de Ottomanen tijdens de Eerste Wereldoorlog zorgt bovendien al jaren voor een vergiftigde relatie tussen Turkije en Armenië.
Maar er gloort een zeldzaam sprankje hoop over de met sneeuw bedekte bergen die boven de noordoostelijke rand van Turkije uittorenen. De eerste gesprekken in jaren tussen de gezanten van de rivalen zullen binnenkort in Moskou plaatsvinden.
Voor de inwoners van deze regio kunnen die gesprekken niet snel genoeg beginnen. Het is tijd om in vrede te leven. De grens mag open.