De 19-jarige Van Doorn werd in de nacht van 7 op 8 juni 1992 in de Zaanse wijk Kogerveld verkracht en met extreem geweld om het leven gebracht. De zaak bleef lang onopgelost. A. kwam in 2017 als verdachte in beeld na een zogeheten DNA-verwantschapsonderzoek waaraan zijn broer had meegewerkt. Een in het lichaam van het slachtoffer gevonden spermaspoor wees A. als vermoedelijke dader aan. De rechtbank legde hem twintig jaar cel op. A. ging in hoger beroep.

Woensdag heeft het hof de zaak inhoudelijk behandeld. De nadruk daarin lag onder meer op de wisselende verklaringen die A. na zijn arrestatie heeft afgelegd. In eerste instantie waren die vaag, maar leken zij tevens een impliciete schuldbekentenis. A. zei dat hij in die verklaringen „dingen heeft ingevuld”. Later verklaarde hij dat hij een geheime seksuele relatie met Van Doorn heeft gehad. Die zou het spermaspoor verklaren. De rechtbank heeft deze lezing afgedaan als „een verzonnen verhaal”.

Niettemin volhardt A. daarin. In zijn voor het hof geprepareerde verklaring herhaalde hij dat hij een stiekeme seksrelatie met Van Doorn had. „Ik blijf erbij: ik heb dit niet gedaan. Ik heb niets te maken met de dood van Milica.” Nadat A. zijn verklaring had voorgedragen, volgde een reeks kritische vragen van zowel de rechters van het hof als de advocaat-generaal (AG), de vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie in hoger beroep. „Ik verwijs naar mijn verklaring”, was steevast het antwoord van A. Volgens Richard Korver, advocaat van de nabestaanden, klampte de verdachte zich aan die tekst vast „om te voorkomen dat hij verstrikt raakt in zijn eigen leugens”.

De AG zal vrijdag haar visie op de zaak geven en een strafeis formuleren. Tijdens haar ondervraging van A. vatte zij haar kijk op de zaak alvast samen: „Ik geloof helemaal niets van die geheime relatie. Ik ben ervan overtuigd dat u degene bent die Milica heeft verkracht en vermoord.”