Kerst is er ook voor moedelozen en verwarden
Vorig jaar december, in de aanloop naar de kerstdagen, toen strenge maatregelen werden afgekondigd, klonk een noodkreet: #reddekerst, Red de Kerst! Hetzelfde gebeurde een paar weken geleden, bij de invoering van de avondlockdown. De vraag klonk, in radioprogramma’s en krantenkoppen: „Hoe redden we de Kerst?”
De vraag is uiterst serieus bedoeld en weerspiegelt welke betekenis de doorsnee Nederlander toekent aan het kerstfeest. „Kerst is het feest van hoop en van licht in het donker”, sprak premier Rutte vorige week zaterdag. Waar de een graag tafelt in een restaurant, wil de ander op skivakantie of vertier zoeken in het circus, de bioscoop of de Efteling.
Maar alle honderd-en-een manieren om de kerstdagen tot een feest te maken, vallen nu in het water. Corona gooit opnieuw roet in het kerstdiner. „Hoe redden we de Kerst?”
In de oren van een christen klinkt zo’n vraag haast als een vloek. Het is bedroevend hoe onze samenleving losgeraakt is van haar christelijke wortels. Wie het woord Kerst steevast vervangt door Christus –want daar komt het woord vandaan– en met die bril een willekeurige reclamefolder of krant inkijkt, voelt aan hoe de naam van Gods Zoon hier vaak te onpas wordt gebruikt. En dat geldt ook in de vraag over het ‘redden’ van Kerst: vervang Kerst door Christus en je ziet hoe ongepast dat is.
Het enige positieve wat op de bodem van deze vraag doorklinkt, is dat er kennelijk iets gered moet worden. Dat is wel degelijk een serieuze vraag. 2021 stond al te boek als een probleemjaar, moet dat nu ook nog eindigen in een lockdown? Mensen raken onzeker door de zoveelste vaccinatiecampagne, ondernemers voelen zich gemangeld door de overheid, niet-gevaccineerden worden gedemoniseerd, in kerkenraden lopen de meningen uiteen, anderen zitten weer gevangen in een gedachtenfuik. Intussen doet de overheid verwoede pogingen om de pandemie te beheersen met technische maatregelen die bij een deel van de bevolking juist wantrouwen wekken.
Al met al nemen de verwarring en moedeloosheid toe en houden die ons af van wat wezenlijk is. Er is een ander perspectief nodig. Het Reformatorisch Dagblad wilde op vrijdag voor Kerst een papieren krant maken zonder nieuws over corona, maar de redactie kwam niet verder dan de voorpagina. Toch staat daar de meest wezenlijke boodschap van het hele jaar:
“Hoe overwinnen we corona? Hoe redden we Kerst? Niet wij redden Kerst, Kerst redt óns. Omdat ook nu een Naam klinkt. Immanuël. ”Met ons is God”.
Dit is het feest van Immanuël, van Kerst Die kwam als Hoop en Licht in het donker, in het land van de schaduw van de dood, voor moedelozen en verwarden. Kerst wilde de Redder der wereld zijn, ook al verwachtte niemand Hem. Het Johannesevangelie zegt dat het Licht schijnt in de duisternis. Het verlicht álle mensen, maar de duisternis heeft Het niet begrepen. Kerst heeft de zaligheid en het eeuwig heil van mensen op het oog en ging daarom van kribbe naar kruis. Kerst, Christus, ís gekomen, en éven zeker zal Hij opnieuw komen.