Het leek een veelbelovend product, die Sandstorm Cruiser. Ergens vorig jaar startte Time For Machine een crowdfundingsproject om geld op te halen voor de productie van de bouwdoos. De gedachte aan een radiografisch bestuurbare auto die je zelf van hout kon bouwen, deed de harten van veel hobbyisten sneller kloppen. Het in Amerika gevestigde bedrijf met Oost-Europese wortels had dan ook in een mum van tijd het benodigde bedrag bijeengesprokkeld.

De reputatie van Time For Machine zal daarbij zeker een rol hebben gespeeld. Oprichter Denys Okhrimenko bracht al eerder gelikte bouwpakketten voor metalen voertuigen uit, waarvan er ook eens een in deze krant werd besproken. De ingenieuze dozen met tot de verbeelding sprekende modellen zijn van goede kwaliteit en voor veel fans een onmisbaar onderdeel van hun verzameling zelfbouwvoertuigen.

Dat Time For Machine zijn beproefde concept nu uitbreidde met een houten model dat ook nog eens bestuurbaar zou zijn, was eerder reden tot enthousiasme dan tot scepsis.

De Sandstorm Cruiser leek de hoge verwachtingen waar te gaan maken. Een flinke dosis lasergesneden houten onderdelen, een goede handleiding en alle benodigde elektronische componenten gaven het idee dat deze doos echt een hoop plezier zou opleveren. En bouwplezier kwam er zeker, al moet gezegd dat de kwaliteit van de houten onderdelen er soms afbreuk aan deed. Letterlijk, want meer dan eens brak een minuscuul onderdeel doormidden. De constructie van de wielen –met alleen houten radertjes, dwarsverbindingen en elastiekjes– was bovendien zo ingewikkeld dat er een alternatieve methode moest worden gezocht om ze duurzaam in elkaar te zette

Toch kreeg het racemonster langzaam maar zeker vorm. En wat voor een: stoer, op het oog solide en met een complexe vering van elkaar afstotende magneetjes. Voor wie dat niet genoeg was, werd er bovendien een tweede ‘kap’ geleverd, waarmee de Sandstorm Cruiser moeiteloos een gedaanteverwisseling zou kunnen ondergaan.

Bij de elektronica aangekomen begon echter het gegooi in de glazen. Een busje dat afbrak en zich lastig liet solderen, stekkertjes waarin kortsluiting ontstond en nog wat wankele componentjes bleken de voorbode van een reeks onoverkomelijke problemen. Die bereiken hun hoogtepunt –of dieptepunt– op het moment dat de motor zou moeten starten. Op wat gehik na gebeurt er niets. Zou de as niet goed zijn gesmeerd – en er dus te veel wrijving ontstaan?

Niemand zal het ooit weten, want opeens ontstaat er op drie plekken in de auto rook. Zwarte rook welteverstaan – en dat is geen goed teken. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de Sandstorm Cruiser echt vlam vat. Er is maar één oplossing mogelijk: snel de voeding uitschakelen en kijken of de schade nog te herstellen valt. Dat blijkt niet het geval. Dus dient de veelbelovende bouwdoos voor nog maar één doel. Als brandhout.