Kinderartsen zijn altijd aanwezig bij zo’n kunstverlossing om de nieuwe baby(’s) op te vangen. Vroeger, toen moeders nog onder algehele narcose gingen voor deze ingreep, was de aanwezigheid van een kinderarts nog belangrijker, want dan was ook de pasgeborene onder narcose als die uit de buik werd gehaald, en moesten de eerste ademteugen worden ondersteund.

Nu aanstaande moeders meestal een ruggenprik krijgen voor een keizersnede, heeft de baby meestal geen last van de medicatie van de moeder, maar is het soms toch nodig om de baby te helpen bij de eerste ademteugen.

Tijdens de weeën van een bevalling komen de navelstreng en de moederkoek onder druk te staan en krijgt de baby even geen zuurstof. Eigenlijk is het een wonder dat de meeste baby’s meteen na de geboorte hard huilend laten weten dat ze er zijn. Dat huilen willen we graag horen.

Maar terwijl ik zit te wachten in de verpleegpost van de kinderafdeling op het belletje van de gynaecoloog, klinkt er ineens ander gehuil. Op het voorterrein van het ziekenhuis heft een vrouw haar handen naar de hemel en kermt het uit. Haar verdriet gaat door merg en been. Er staat een auto voor de ingang van de SEH geparkeerd met de deuren nog open, en politieagenten zijn bezig er linten omheen te spannen. Een plaats delict.

Schotwond

Inmiddels krijg ik te horen waarom de tweede keizersnede is uitgesteld. De anesthesist is naar de SEH geroepen voor een reanimatie. Een jongen met een schotwond in zijn borst. De huilende moeder op ons voorterrein maakt duidelijk hoe het afgelopen is. Haar zoon is niet meer.

Als uiteindelijk de volgende keizersnee plaatsvindt, zie ik een aangeslagen anesthesioloog. Het is dan al bijna middernacht. Waarschijnlijk onbewust van wat zojuist op onze SEH is gebeurd, krijgt de aanstaande moeder een ruggenprik en begint de gynaecoloog aan de keizersnee. Even later komen er twee nieuwe wereldburgers bij, klein weliswaar, ze wegen allebei nog geen 2 kilogram, maar ze laten direct flink van zich horen. Een goede start. Dit huilen horen we graag.

Deze zorg is door dit voorval slechts enkele uren uitgesteld. Veel andere zorg is door de coronapandemie helaas op lange wachtlijsten terechtgekomen. In de kindergeneeskunde valt het gelukkig mee qua uitgestelde zorg, maar op andere vakgebieden moeten mensen met klachten soms heel lang wachten voordat ze de zorg krijgen die ze nodig hebben. Laten we hopen dat er geen nieuwe coronagolf meer komt, zodat ziekenhuizen zorg in kunnen halen.

Als ik na mijn nachtdienst huiswaarts rijd, hoor ik op de autoradio dat een jongeman in Feyenoord is doodgeschoten. Op onze spoedeisende hulp blies hij zijn laatste adem uit. Ik heb zijn moeder horen huilen.

De auteur is kinderarts aan het Ikazia Ziekenhuis in Rotterdam.