De missie had twee doelen, aldus de Saudische nieuwszender Al Arabiya dinsdag. Door DNA-onderzoek van een lichaam in het Zuid-Libanese dorpje Nabi Sheit probeerde de Mossad het stoffelijk overschot van Arad te identificeren. Ook ontvoerde de dienst een voormalige Iraanse generaal in Syrië naar een Afrikaans land en ondervroeg hem daar. Later liet de dienst hem vrij.

Het is nog niet duidelijk of de missie, die door de Israëlische premier Naftali Bennett werd bestempeld als „complex, grootschalig en gedurfd”, concrete informatie heeft opgeleverd over het lot van Arad. De premier sprak maandag tijdens de winteropening van de Knesset, het Israëlische parlement, van „verdere inspanningen om helderheid te krijgen over Rons lot.”

In een eerste reactie prees David Barnea, hoofd van de Mossad, de missie in dezelfde bewoordingen. Tegelijkertijd merkte hij op dat de operatie „een mislukking” was, omdat er geen doorbraak kwam, aldus de Israëlische nieuwszender Channel 12. Bronnen binnen de inlichtingendienst spraken dinsdag juist van „één van de meest succesvolle” missies in het vinden van informatie over Arad.

De Israëlische premier stelde in een verklaring dat de operatie wel degelijk succesvol was, en dat „uitzonderlijke operationele doelstellingen” zijn behaald.

Handgeschreven brieven

In zijn toespraak noemde Bennett het terugbrengen van gevangenen één van de meest heilige Joodse waarden. „Voor mensen die van buitenaf naar Israël kijken, lijkt het waarschijnlijk vreemd en een beetje extreem, maar het is wat ons definieert en onderscheidt. We zullen blijven werken om al onze zonen naar huis te brengen. Waar ze ook zijn”, aldus de Israëlische premier.

Ron Arad voerde in oktober 1986 als copiloot een missie uit boven Libanon, waarbij zijn toestel neerstortte. Arad en de piloot wisten te ontkomen door de schietstoel te gebruiken. Naderhand kon een Israëlische reddingshelikopter de piloot in veiligheid brengen; Arad viel echter in handen van de militante Amalbeweging.

In de eerste maanden na de ontvoering kwamen verschillende tekenen van leven naar buiten, zoals een aantal handgeschreven brieven en foto’s, maar vanaf mei 1988 ontbreekt van Arad ieder spoor.

De Israëlische regering onderhandelde over zijn vrijlating, maar zonder resultaat. Sindsdien is op allerlei manieren geprobeerd om duidelijkheid te krijgen over het lot van de navigator. Over het algemeen neemt men aan dat Arad in 1988 stierf, maar over de omstandigheden, tijd en locatie van zijn overlijden bestaan uiteenlopende verklaringen.

De zaak kreeg de afgelopen decennia in Israël veel aandacht, en sommigen verweten de regering niet genoeg gedaan te hebben voor de vrijlating van de navigator.