De boodschap van Peking is duidelijk: wij beschouwen Taiwan als deel van de Volksrepubliek. Vroeg of laat zal dit ‘afvallige’ gebiedsdeel weer onderdeel van China zijn. En dus veroorloven wij ons de vrijheid om naar believen het Taiwanese luchtruim te doorkruisen. Zodat niet alleen Taipei, maar ook de rest van de wereld weet dat wij hier de baas zijn.

Dat is op zichzelf niets nieuws. Want sinds jaar en dag huldigt China dit standpunt ten aanzien van Taiwan. De intensivering van de provocaties is echter wel opzienbarend. De Taiwanese minister van Defensie, Chiu Kuo-cheng, verklaarde dinsdag tijdens een hoorzitting in het parlement zelfs dat de militaire verhoudingen met China op het diepste punt in veertig jaar zijn beland. Vooral het risico van een ongewild gewapend incident ligt volgens hem op de loer en kan dramatische gevolgen hebben.

Hij voegde daaraan toe dat China rond 2025 in staat zal zijn om een grootschalige invasie van Taiwan uit te voeren. Het land heeft daarvoor al wel de militaire middelen, maar vooral de economische kosten zouden nu nog te hoog zijn. De bewindsman deed zijn uitlatingen overigens op een gevoelig moment: tijdens de behandeling van de miljardenbegroting van defensie.

De zorgwekkende ontwikkelingen in de relatie tussen China en Taiwan bleven in Washington vanzelfsprekend niet onopgemerkt. De Amerikaanse president Joe Biden sprak erover met zijn Chinese ambtgenoot Xi Jinping. Dinsdag benadrukte Biden dat Xi hem de verzekering heeft gegeven dat Peking zich zal houden aan de Taiwanovereenkomst. Die houdt in dat de VS geen officiële banden met Taiwan onderhouden. In ruil daarvoor zal China het conflict over de status van het eiland met vreedzame middelen oplossen.

Het wapengekletter van de afgelopen weken rond Taiwan lijkt volledig in tegenspraak met deze verplichting uit de overeenkomst. En dat is niet het enige, want ook Maleisië heeft deze week een formeel protest ingediend over schending van zijn territoriale wateren door Chinese oorlogsbodems. Amerikaanse marineschepen worden met enige regelmaat door Chinese straaljagers geprovoceerd in de Zuid-Chinese Zee. Het laat allemaal zien dat Peking zich heer en meester waant op dat deel van de aardbol.

Dat werpt de verontrustende vraag op wie China tegenhoudt als Peking zijn ambities ten aanzien van Taiwan daadwerkelijk met militaire middelen probeert te verwezenlijken. Onwillekeurig dringt zich de vergelijking met de Russische annexatie van De Krim op. De wereld stond erbij en keek ernaar.