Vestia, destijds de grootste woningcorporatie van Nederland, kwam in 2012 in financieel zwaar weer door grote tegenvallers op derivaten. Dat zijn complexe financiële producten die waren bedoeld om renterisico’s af te dekken. In totaal leed de corporatie 2,5 miljard euro schade, waarna andere woningcorporaties te hulp moesten schieten om Vestia voor een faillissement te behoeden.

Barclays sloot met Vestia contracten af voor deze derivaten. Maar de woningcorporatie stelt in een verklaring dat deze afspraken met de bank helemaal niet gemaakt konden worden. Volgens de wet en de eigen statuten mocht Vestia namelijk alleen actief zijn op het gebied van volkshuisvesting. Het sluiten van veel derivatendeals valt buiten dit doel, redeneert Vestia, dus moet Barclays geld terugbetalen. Die transacties waren namelijk niet meer bedoeld voor het beperken van financiële risico’s maar als speculatieve belegging.

Vestia wijst er in rechtbankstukken ook op dat de toenmalige kasbeheerder van de woningcorporatie, Marcel de V., commissies ontving voor de derivatendeals die werden gesloten. Banken betaalden die vergoeding aan een tussenpersoon, die vervolgens de helft overmaakte aan De V. Vestia zegt dat Barclays bijna 1,6 miljoen euro aan dergelijke commissies heeft betaald.

De V. kreeg in 2018 een celstraf opgelegd voor zijn rol in het schandaal. Ook de oud-topman van Vestia, Erik Staal, werd veroordeeld wegens het debacle. Hij kreeg in 2020 een celstraf van twee jaar wegens valsheid in geschrifte, verduistering, diefstal en witwassen.

Vestia is al langer bezig schadevergoedingen te halen bij de vermeende veroorzakers van de financiële problemen. De Londense afdeling van Citibank betaalde in maart ruim 47 miljoen euro, zonder erkenning van aansprakelijkheid. Accountantsorganisaties KPMG en Deloitte schikten voor 25 miljoen euro. Eerder zijn bijvoorbeeld al schikkingen getroffen met oud-commissarissen van de corporatie en met ABN AMRO en Deutsche Bank.