Beuk in vier seizoenen

Ik klim de beuk in. Naarmate ik hoger klauter verspreiden de takken zich in alle richtingen. Kronkelen onder elkaar door. Groeien ineen en weer uiteen. Maken een haakse bocht. Duwen elkaar opzij. Het ogenschijnlijke chaotische spel van de zoektocht naar licht. Iedere tak moet zijn eigen route richting het licht vinden, weg van de stam die hem voedt. Ik ga omhoog, weg van de grond, kronkelend naar de top, de dikste tak volgend, totdat ik het eng vind worden. Tussen de bladeren door kijk ik uit over het landschap van de Wolfhezerheide.