De ochtend werd afgesloten in het wijkgebouw aan de Riederlaan waar bewoners van allerlei nationaliteiten elkaar opzoeken sinds de moord op Theo van Gogh. Balkenende noemde dit initiatief fantastisch. „Praten met elkaar lost meer op dan praten over elkaar. Bij al mijn bezoeken in het land merk ik op dat er goede dingen gebeuren. Dat is goed om te weten. Al deze signalen zijn nodig om het sombere beeld dat wordt geschetst te doorbreken."

Opstelten en Balkenende wilden vooral weten of de spanningen zijn opgelopen door de moord op Van Gogh. De Rotterdammers met wie zij spraken, zeiden daar niet veel van te merken. Zij hebben meer last van de onveiligheid, die ondanks het strikte Rotterdamse veiligheidsbeleid, nog niet verminderd is.

Bij de snoepwinkel doen ze bijvoorbeeld vaak niet eens meer aangifte. „Het wordt erger, ze stelen waar je bij staat. Ook worden we vaak bedreigd en als we dan de politie bellen, moeten we een afspraak maken om aangifte te doen. Er loopt hier alleen maar tuig rond. Er moet veel meer beveiliging komen.” Winkelend publiek was verrast de premier en de burgemeester tegen te komen, maar hield de grieven niet voor zich. Het aantal politiemensen dat de bestuurders begeleidde, maakte de tongen los.

„Weet u wat ik zo raar vind”, sprak een mevrouw tot Opstelten. „Als wij de politie nodig hebben, zie je ze niet. Denk je dat ik hier ’s avonds ga pinnen? Echt niet. Ik durf ’s avonds niet over straat; je kan hier een klap op je hoofd krijgen of je wordt beroofd.”

Zonder het te weten bezochten Balkenende en Opstelten ook een schoenwinkel van de familie Erdogan. In oktober 2003 overleed hun 18–jarige zoon Muhammed. Hij werd neergestoken tijdens een overval, de dader is niet gepakt. Mevrouw Erdogan vertelde het hoge bezoek dat ze bang is en niet alleen de straat op durft sinds de dood van haar zoon. Toen de burgemeester en premier weer weg waren, werd ze overmand door verdriet. Opstelten keerde later terug naar de winkel om in alle rust met de vrouw te spreken.