Hawa Sidibe Sanogo, een 52-jarige bedrijfsleider, en Fatoumata Siré Diakité, een bekende vrouwenrechtenactiviste, vormen een uitzonderlijk toonbeeld van emancipatie in het overwegend islamitische Mali. Hun kandidatuur kan rekenen op veel bijval bij de vrouwelijke helft van het kiespubliek, dat langzaam begint te beseffen dat het gemarginaliseerd wordt door de mannelijke politieke klasse.

Beide kandidaten genieten de steun van de Malinese vrouwenorganisaties. Hawa Sanogo beet de spits af en zorgde voor een absolute primeur in Mali door zich kandidaat te stellen voor het hoogste ambt van het land. Ze runt een kleine kleurstoffenfabriek in de hoofdstad Bamako. Als moeder van zes kinderen en vrouw in een overwegend islamitisch land was een politieke carrière voor haar geen voor de hand liggende stap. Een groot deel van het kiespubliek vindt het ondenkbaar dat Mali een vrouwelijke president kan hebben.

De kandidatuur van Sanogo inspireerde Fatoumata Siré Diakité om als tweede vrouwelijke presidentskandidate voor het voetlicht te treden. Diakité is de voorzitster van CAFO, de overkoepelende Malinese vrouwenorganisatie. Ze werd bekend in Mali door haar initiatieven tegen vrouwenbesnijdenissen en tegen gezinsgeweld tegen vrouwen.

Malinese vrouwen zitten per definitie thuis. Voor de wet zijn ze op politiek vlak gelijkwaardig, maar de culturele en religieuze taboes zorgen voor een flagrante ondervertegenwoordiging van vrouwen in de Malinese politiek. Slechts vijf ministers in de Malinese regering zijn vrouw en het parlement telt achttien vrouwelijke volksvertegenwoordigers op 125. Onder de 703 burgemeesters die Mali rijk is, zijn slechts twaalf vrouwen.

Een vrouw die een politieke functie op zich neemt in Mali kan gegarandeerd op publieke afkeuring rekenen. Zo werd Assa Drame Demba, de burgemeester van Diabigue, een stadje op 740 kilometer ten oosten van Bamako, louter omwille van haar kandidatuur op straat mishandeld en geslagen in de achtste maand van haar zwangerschap. Ze werd ook verstoten door haar man, die het niet kon verkroppen dat zijn vrouw voor het openbare leven koos.

Zoals in de meeste Afrikaanse landen, proberen mannen de stem van hun vrouw te bepalen. Verkiezingscampagnes in Mali worden steevast ontsierd door berichten over huiselijke twisten die ontstaan doordat een vrouw een afwijkende politieke voorkeur heeft.

Samen met de Duitse Friedrich Ebert Stichting probeert de vrouwenkoepel CAFO al sinds eind 2000 een vrouwvriendelijker politiek klimaat te scheppen in Mali. In afgelegen landelijke gebieden organiseren ze workshops die bij de arme boerenvrouwen de vonk van de emancipatie moeten doen overslaan. „De eerste bedoeling is om vrouwen tot meer participatie en betrokkenheid te bewegen door hen te overtuigen dat ze moeten gaan stemmen”, aldus Abdoulaye Maiga, de secretaris van CAFO.