„Met een trompet is geen dag hetzelfde”

De vader van Pascal van de Velde had al jaren een trompet op de kast liggen, maar deed er niets mee. Toen hij zeven was, greep Pascal (38) zijn kans en vroeg of hij het instrument mocht proberen. „Ik kreeg er een redelijk geluid uit én bleef spelen. Mijn ouders zorgden daarom dat ik les kreeg van een conservatoriumstudent, die werkzaam was bij muziekvereniging Crescendo in mijn woonplaats Dreischor. Ik genoot met volle teugen en speelde al snel in allerlei ensembles.”

Sinds zijn conservatoriumstudie in Utrecht en Barcelona is Van de Velde op een breed terrein actief. Hij geeft les op de Muziekschool Zeeland, werkt mee aan koorconcerten, speelt in musicals en concerteert met organisten als Harm Hoeve, Hugo van der Meij en Marien Stouten. „Ik heb altijd drie instrumenten bij me. Naast de trompet een bugel voor lyrische muziek en een piccolotrompet voor de hogere regionen. Ik vind het belangrijk om nieuwe musici te werven door onder andere basisscholen te bezoeken. Verder wil ik aan leerlingen doorgeven wat ik zelf op het conservatorium van Willem van der Vliet leerde.”

Van de Velde kan eindeloos met muziek bezig zijn. „Maar als ik mijn administratie moet doen, ben ik vaak niet vooruit te branden.​”

Waarom hij trompet bleef spelen, weet Van de Velde niet goed. „Waarschijnlijk vanwege het stralende geluid met een sprankeltje erin en omdat het spelen goed lukte.”

Studeren doet de trompettist dagelijks. Zo’n twintig jaar lang drie uur en nu minder, ten minste een uur per dag. „Elke dag voelen je spieren anders aan. Op basis daarvan zoek ik wat ik moet veranderen om de gewenste klank te kunnen maken. Met een trompet is geen dag hetzelfde. Er moet nergens ongezonde spanning zitten, want dit belemmert een goede klankvorming waarbij alle boventonen klinken. Ik zoek naar een vol, rood- tot goudachtig geluid. Muziek maken is kleuren. Als ik voor de honderdste keer dezelfde musical speel, werk ik nog aan mijn klank.”

De trompettist houdt van virtuoze concerten van bijvoorbeeld Haydn, Hummel en Neruda. „Maar ik geniet er ook van om iets kleins zoals het lied ”The Rose”, slechts een paar eenvoudige noten, mooi neer te zetten.”

„Van muziek maken, word ik rustig”

Het begon met een blokfluit en juf Carla Bakker, die haar leuk lesgaf. „We zijn allemaal met dat instrument gestart, mijn twee oudere zussen, mijn tweelingzus en ik”, vertelt Roselie Biesma (12) uit Kerkwerve, een dorp in de gemeente Schouwen-Duiveland. Dat ze muziek zou gaan maken, lag voor de hand: „Mijn vader speelt orgel en piano. Hij is organist in de christelijke gereformeerde kerk in Zierikzee. Ik speel regelmatig met hem samen tijdens de diensten. Soms arrangeer ik daarvoor zelf een voorspel. Mijn moeder speelt gitaar, mijn zussen spelen cornet en trompet, euphonium of trombone.”

Alle zussen zijn lid van brassband Apollo in Brouwershaven. „Ik kon niet wachten tot ik oud genoeg was om mee te gaan naar Apollo. Inmiddels zo’n vijf jaar geleden”, herinnert Roselie zich. „Juf Bakker –ze is voorzitter van Apollo– leerde mij cornet spelen. Ik vond dat ontzettend leuk. In de brassband leer ik samenspelen met en luisteren naar de andere instrumenten. Ik kijk elke week weer uit naar de repetitie.”

Sinds vorig jaar speelt Roselie ook trompet, een koperen blaasinstrument dat naaste familie van de cornet is. „Een cornet heeft een milde en ronde klank. Als ik iets gevoelvol wil laten klinken of gebonden muziek moet spelen, kies ik vaak dit instrument. Bijvoorbeeld bij Psalm 25. Maar een vrolijk liedje uitvoeren, gaat ook prima. Een cornet is zo’n veelzijdig instrument. Maar ”Eens als de bazuinen klinken” of een pittig lied speel ik liever op trompet. Een trompet klinkt stralender en wat scheller dan een cornet.”

Sinds enkele maanden krijgt Roselie wekelijks les van Pascal van de Velde op de Muziekschool Zeeland. „Mijn cornet ligt thuis voor het grijpen. Dankzij Pascal studeer ik nu gemiddeld een halfuur per dag. Ik merk dat het spelen daardoor makkelijker gaat. Muziek maken doet mij goed, ik word er rustig van. Ik geniet vooral van klassieke stukken van bijvoorbeeld Mozart en Saint-Saëns.”

Een aandachtspunt heeft Roselie snel gevonden: „Ik moet hard aan mijn ademhaling gaan werken, want na een kerkdienst ben ik echt moe. Misschien maak ik later van muziek mijn vak. Dierenarts worden, lijkt me ook geweldig. Ik ben graag met dieren bezig.”