De cijfers liegen er niet om. In Rusland stijgt het aantal doden als gevolg van Covid-19 exponentieel, vooral in de grote steden. Het Rode Kruis waarschuwde dinsdag dat Indonesië „op de rand van een coronaramp staat”, met meer dan 20.000 geregistreerde besmettingen per dag. En ook in Afrika en Latijns-Amerika grijpt het virus nog altijd razendsnel om zich heen.

Die getallen relativeren wel enigszins de zorgen over een mogelijke vierde coronagolf, dit najaar, in landen die de pandemie grotendeels te boven zijn. Hoe terecht die vrees op zichzelf ook is, zeker met het oog op de hernieuwde druk op de gezondheidszorg, die het de afgelopen anderhalf jaar zwaar voor de kiezen kreeg.

De huidige situatie in een groot deel van de Derde Wereld steekt echter nog altijd schril af bij de positieve ontwikkelingen in de meer welvarende landen. De dramatische cijfers onderstrepen nog eens de noodzaak wereldwijd de handen ineen te slaan om landen te helpen die zelf minder goed –of soms nauwelijks– in staat zijn het oprukkende virus het hoofd te bieden.

Een flinke extra aanzet daartoe werd vorige maand op de G7-top in het Verenigd Koninkrijk gegeven. Daar zegden de rijkste industrielanden van de wereld toe een miljard vaccins aan de Derde Wereld te leveren.

De Wereldgezondheidsorganisatie becijferde echter dat er 11 miljard doses nodig zijn. Bovendien zijn de leveringen pas voor volgend jaar gepland. Deels begrijpelijk, want veel landen hebben de handen nog vol om de situatie in eigen land onder controle te krijgen.

In de tussentijd zou het Westen ook op andere manieren hulp kunnen bieden aan minder welvarende landen om de pandemie te bestrijden. Door de levering van apparatuur en andere medische hulpmiddelen of door het sturen van deskundigen om collega’s in de zorg bij te staan.

Het zou ook bepaald geen kwaad kunnen dat er in de bewustwording een klein beetje meer ruimte wordt gemaakt voor het lot van honderden miljoenen medemensen die nog steeds onder de gevolgen van het coronavirus gebukt gaan. Bij wie het perspectief op verlichting nog allerminst aanwezig is.

Bij alle euforie van de afgelopen weken over het afschaffen van de mondkapjesplicht en de openstelling van evenementen en attracties, past hoe dan ook ingetogenheid.

Dat geldt des te meer als velen de komende weken met vakantie gaan – al dan niet voorzien van een digitaal coronareiscertificaat.