Drie jaar geleden overleed onze directeur onverwachts. Na een tijdje gingen we op zoek naar opvolging, maar de samenwerking met mijn medeteamleider liep zo lekker, dat we in januari 2019 de schoolleiding zijn gaan vormen. Ons papiertje hadden we toen al op zak. Dat zie ik als leiding.

Een tijdlang stond er nog een vacature open en nu vormen we met z’n drieën de schoolleiding, terwijl we vroeger één directeur en drie teamleiders hadden. Voordeel is dat iedereen z’n eigen kennis en expertise kan gebruiken. De taken en portefeuilles zijn verdeeld. Zelf heb ik de bovenbouwgroepen onder mijn hoede.

Een schoolleider heeft geen hondenbaan. Het beeld bestaat dat deze functie je met huid en haar opslokt. Dan moet je het beter regelen, vind ik. Wij kiezen bewust voor een klein management. In de oude structuur stonden 105 uur voor directietaken, nu 72. We hebben gekozen voor meer expertgroepen waarin collega’s zich bezighouden met bijvoorbeeld hoogbegaafdheid, taal of de klusklas.

Ik denk dat je moet oppassen dat je jezelf als schoolleider te belangrijk maakt. „Ik kan maar moeilijk een dag weg”, hoor je mensen soms zeggen. Maar het personeel kan z’n werk ook prima doen als de schoolleider afwezig is.

De afwisseling van het werk spreekt mij aan. Het ene moment overleg je met ouders en het volgende moment fiets je 50 kilometer met groep 8 mee naar schoolkamp. Het ene uur geniet je van een leuke muziekles en het volgende hak je ingewikkelde knopen door.

Tussen maart en juni ben ik druk met de klassenindeling voor het komende schooljaar. Een hele puzzel met 77 personeelsleden. De laatste jaren is het spannend of we aan voldoende leerkrachten komen, maar gelukkig is dat elke keer nog gelukt. Belangrijk is dat collega’s positief spreken over hun werkplek, want de beste pr komt van het eigen team. Mijn taak is om te zorgen dat zij hun werk goed kunnen doen.”