Het werd een gesprek dat de populariteit van het koningspaar mogelijk meer goed doet dan veel werk dat in stilte gebeurt. En véél werk is het. Interviewer Matthijs van Nieuwkerk is zomaar niet klaar als hij de functies van de koningin vanaf een papiertje oplepelt. Van het Oranjefonds tot de Raad van State, van de Verenigde Naties tot een reeks initiatieven waarvan ze beschermvrouw of erevoorzitter is. Máxima haakt er direct op in: „Ik vind het zo ongelofelijk belangrijk dat...”

Maar de ruim vijf kwartier durende uitzending begint ver terug, bij Máxima vóór Willem-Alexander, toen de Argentijnse econome er nog geen idee van had kroonprinses en koningin van een Europees landje te worden. Het staat allemaal in een boek, van Marcia Luyten – het is net uit. Een boek dat Van Nieuwkerk „met ongelofelijk plezier” heeft gelezen. Maar Máxima begint er niet aan. „Fantastisch” vindt ze het wat Luyten heeft gedaan. Maar dat allemaal over zichzelf gaan lezen, nee. „Hartstikke moeilijk.”

„Naar welke passage zou u nieuwsgierig zijn?” probeert Van Nieuwkerk toch maar. Naar niet één. „Ik leef vandaag, dus ik houd me niet zo bezig met het verleden”, zegt de koningin beslist.

Ze moet dan toch wel de laatste alinea aanhoren. Die over een vriendin die uit tarotkaarten afleidde dat Máxima een bijzondere man zou gaan tegenkomen. „Jij gaat jouw prins ontmoeten.” Een verhaal dat voor deel klopt; voor een deel niet, zegt de koningin. De rest van het boek recenseert ze niet. Want ze wil het niet lezen.

Nieuwe wereld

Over het verleden, maar dan de tijd ná die van het boek, vertelt ze volop. Hoe ze Willem-Alexander voor het eerst ontmoette, in april 1999. „U kent m’n man, hij is persistent.” Hoe ze zich in New York op Nederland ging oriënteren –ze leerde over Sinterklaas, en over koekhappen– en daarna met een pruik op door haar nieuwe vaderland toerde om het incognito te leren kennen. „Ik ben een heel nieuwsgierig persoon; ik vond het fascinerend, die nieuwe wereld.” En onderweg at ze bitterballen.

De verloving werd aangekondigd, en de kroonprins ging met zijn aanstaande op tournee, de provincies door. Máxima wond het volk om haar vinger. Een verstokte republikein schreef dat er bij Schiphol een extra landingsbaan moest komen. Voor haar.

Emoties

Moeilijke dingen gaat de interviewer allerminst uit de weg. Zoals de afwezigheid van Máxima’s ouders op de grote dag, haar trouwdag. De dag waarop Argentijnse muziek haar tot tranen toe beroerde. En niet alleen haar, „kijk, m’n vriendinnen huilen allemaal”, wijst ze naar de beelden van de trouwdienst.

Later kwam er de lege plaats van het jongere zusje, dat haar leven beëindigde. „We verwijten ons niets, want als familie hebben we veel gedaan, maar toch was er het gevoel: misschien hadden we nog meer kunnen doen.” „Is ze in de hemel?” vraagt de journalist. „Ik weet niet waar ze is”, zegt Máxima. En: „Het heeft me een paar jaar gekost, maar ik denk aan haar met een grote glimlach.”

Ze raakt geëmotioneerd als de beelden worden getoond van haar eigen eerste optreden na het aangrijpende sterfgeval, toen ze bij een bezoek aan Groningen het volk dankte voor het medeleven.

Populariteit

De interviewer wisselt werk- en privéonderwerpen af. Wereldwijde inspanningen waarbij Máxima als VN-pleitbezorgster betrokken is, hebben ertoe geleid dat 1,7 miljard mensen toegang kregen tot financiële diensten, en de coronacrisis heeft dat gestimuleerd. Jammer dat veel van het harde werken onzichtbaar is? „Ik ben daar niet zo mee bezig.” En met grootse gebaren duidt de vorstin uit waarmee ze wel bezig is: mensen vooruithelpen.

Wat zichtbaar is, zijn incidenten –een Griekse vakantie, een dure speedboot– die de populariteit van het koningspaar vorig jaar een knauw gaven. Berustend: „Dat mensen iets van ons willen zeggen, is inherent aan onze positie. We moeten ons blijven focussen op ons werk en aan de toekomst denken.”

Gezin

Dat werk gebeurde het afgelopen jaar veel thuis, en daardoor kon de koningin meer bij haar drie dochters zijn. „Ik reisde wel een beetje té veel.”

Over die drie dochters gaat het dan. Over Amalia, die „een heerlijk mens” is, met „heel veel talenten”, „een meisje dat het heel goed doet” en voor haar toekomstige functie vast een goede invulling zal vinden. Nu is ze jong en mag ze fouten maken waarvan ze leert, al moeten het ook weer niet té grote fouten zijn.

Alexia gaat naar Wales. Het onderwerp was opvallend afwezig in het persgesprek op Koningsdag, maar geen misverstand: Alexia is „een schat, een geweldige dochter”, en gaat zeker niet weg omdat zij en haar ouders elkaar lastig vinden –de reden waarom haar vader destijds naar datzelfde Atlantic College ging–, maar ze wil gewoon meer vrijheid, „en van mij heeft ze de nieuwsgierigheid”, weet Máxima.

Ariane. Die is „ongelofelijk lief. Heel vrouwelijk, en heel krachtig.”

Over koning Willem-Alexander gaat het, tenslotte. „Wat betekent uw man voor u?” „Hij is mijn anker. Hij houdt me scherp.” Prikkelt haar in haar werk, „en houdt me tegelijk vast.” Hij is „een heel goede vader, met heel veel humor.” En voor haarzelf: „Een enorme steun.”

Hebt u hulp nodig? Dan kunt u contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 113 of 0800-0113 (24 uur bereikbaar) en 113.nl