Een boterham met pindakaas. Stamppot zuurkool. Havermoutpap. Qua kleur varieert het van grauw tot beige en grijzig. Op een bord ziet het er vergeleken met tomatensoep, risotto met verse erwtjes en citroenrasp of een slagroomtaart met frambozen nogal vlak en neutraal uit. Niettemin kan ook de aanblik van saai voedsel spontane trek oproepen. Dat je iemand een boterham met pindakaas ziet besmeren en denkt: dat is precies waar ik nu zin in heb.

Ook voor baba ganoush, een dip op basis van geroosterde aubergines, geldt dat het er niet bepaald aantrekkelijk uitziet. Een beetje apart wel, aangezien deze vruchtgroenten in rauwe toestand juist heel opvallend zijn. Dat komt door de dieppaarse kleur, en doordat ze vaak fraai glanzen.

Maar dat is allemaal de buitenkant. Daar blijft weinig van over als je aubergines in de oven roostert. De geblakerde schil wordt namelijk weggegooid. Het wat rokerig smakende en smeuïge vruchtvlees is de basis voor een hartige puree in een wat onbestemde beigetint. De fijngeknipte peterselie voegt in dit geval –en misschien eigenlijk wel in alle gevallen– niet alleen geur en smaak maar ook kleur toe.