De tweet weerspiegelt het maatschappelijk klimaat. Wat denken die kerken wel? Dat ze meer zijn dan een theater of voetbalclub? Geloof is ook maar een mening, hoor. En als iedereen lijdt onder corona, dan moeten kerken dat ook.

Die tijdgeest maakt het logisch en begrijpelijk dat christenen zeer kritisch en alert zijn als de overheid met maatregelen komt die de vrijheid van godsdienst raken. Zoals vorige week het genoemde wetsvoorstel. Tegelijk blijft het zaak zo’n voorstel evenwichtig en op zijn eigen merites te beoordelen.

Wie dat doet, kan in elk geval vier dingen vaststellen. In de eerste plaats dat godsdienstvrijheid nooit onbeperkt is. De wetgever moet dit recht altijd afwegen tegen andere grondrechten of overheidsplichten die er soms mee botsen. Zo mag de overheid niet zómaar een kerkgebouw sluiten; wél als de brandveiligheid in het geding is of gevaar van instorten bestaat. En dus ook, aldus het advies van de Raad van State bij het wetsvoorstel, als tijdens een Covid-19-pandemie de volksgezondheid ernstig bedreigd wordt.

In de tweede plaats is relevant dat in het wetsvoorstel diverse waarborgen zijn opgenomen om te voorkomen dat burgemeesters godshuizen al te gemakkelijk en impulsief zouden sluiten. Zo moeten gemeentelijke overheden altijd eerst in overleg treden met de betreffende kerkenraden en bezien of andere opties dan sluiting mogelijk zijn.

In de derde plaats is het goed om in het oog te houden dat het hier een bijzondere en tijdelijke situatie betreft. De maatregel gaat de prullenbak in als de coronapandemie voorbij is. Verder moet deze bepaling, net al alle andere tijdelijke Covid-19-maatregelen, elke drie maanden door kabinet en Kamer heroverwogen worden. Met steeds de nadrukkelijke vraag: is deze inbreuk op godsdienstvrijheid nog steeds noodzakelijk of kan hij inmiddels worden geschrapt?

Een vierde zinvolle constatering is dat de afweging van deze rechten en plichten in andere, met Nederland vergelijkbare landen voor de godsdienstvrijheid nogal eens slechter uitpakt dan hier. Zo is in België in de wet opgenomen dat tijdens de coronapandemie godsdienstige samenkomsten door niet meer dan vijftien mensen bezocht mogen worden. Ook in Canada geldt een veel strenger regiem. Zo bezien kunnen we ons in Nederland gelukkig prijzen met de vrijheden die christenen hier nog altijd hebben.

Nee, wie deze vier zaken ziet en weegt, hoeft van het wetsvoorstel nog steeds niet blij te worden. Maar we moeten het wel in het juiste perspectief zien. Vervolgens geldt dan natuurlijk: hoe sneller we weer van dit soort maatregelen af kunnen, hoe beter. Het is aan de politiek, en aan de christelijke partijen in het bijzonder, om dit te bewaken.