„Petrus, een apostel van Jezus Christus, aan de vreemdelingen, verstrooid in Pontus, Galatië, Kappadocië, Azië en Bithynië, de uitverkorenen naar de voorkennis van God de Vader.”

Judas Iskarioth behoorde tot de Kerk van Christus en allen die zich weer van Christus hebben afgekeerd. De apostelen hielden Judas immers evengoed voor een lid van de Kerk als Petrus en Paulus, hoewel hij het volstrekt niet was. Christus wist echter wie de Zijnen en wie van de duivel waren.

Deze Kerk is dus waarneembaar, ook al komt zij in deze wereld niet bijeen; het zijn allen die voor Christus uitkomen, al bevinden zich vele verworpenen onder hen. Christus heeft haar door die lieflijke allegorie van de tien maagden, van wie een deel wijs en het andere deel dwaas was, voorgesteld. Deze Kerk wordt ook dikwijls de verkorene genoemd, ofschoon zij niet als de eerste zonder vlek is, maar zij wordt in gelijke zin verkoren genoemd als zij naar menselijk oordeel op grond van de naar buiten waarneembare belijdenis Kerk Gods is.

Want wij houden hen voor gelovig en verkoren die zichzelf tot Christus rekenen. Zo schreef Petrus dan ook: „Aan de verkorenen in Pontus”, waarbij hij met de uitdrukking ”verkorenen” allen bedoelt die tot de kerken behoorden waaraan hij schrijft – niet alleen de uitdrukkelijk door de Heere verkorenen, want die waren aan Petrus niet bekend en dus kon hij aan hen ook niet schrijven.

Ten slotte wordt het woord kerk voor elke afzonderlijke gemeente van deze algemene en zichtbare Kerk gebruikt, zoals bijvoorbeeld de kerk te Rome.

Huldrych Zwingli, reformator in Zürich

(”Verantwoording des geloofs voor keizer Karel”, 1530)