Bondskanselier Merkel vindt dat het allemaal te snel gaat, maar in Duitsland hebben deelstaten veel ruimte het coronabeleid zelf in te vullen. En de regio Saarland, zuidoostelijk van Luxemburg, is de lockdown gewoon moe.

Terwijl Saarland de terrasjes al opzoekt, denkt Nederland nog aan proeven om hetzelfde te gaan doen. Ook andere landen, zoals België en het Verenigd Koninkrijk, willen openingen bieden voor hen die vermoedelijk geen risico voor anderen zijn.

Ze volgen hierin Israël. Dat is het land dat niet alleen vooroploopt in de vaccinatie, maar dat ook een „groen paspoort” biedt aan hen die zijn ingeënt.

De beweging om gevaccineerden meer ruimte te geven is onvermijdelijk. Het beperken van vrije burgers is alleen mogelijk als er risico’s zijn. Als mensen aantoonbaar geen gevaar voor anderen zijn, kan een rechtsstaat burgers geen beperkingen opleggen.

Eind vorig jaar waarschuwde de Duitse minister van Volksgezondheid, Jens Spahn, nog voor het verlenen van „voorrechten” aan gevaccineerden. Ten onrechte, want gewone burgerrechten zijn geen privileges. Inmiddels is Spahn verder in zijn denken. Dit weekeinde zei hij dat er meer vrijheid moet komen. Zijn aarzeling viel trouwens te begrijpen. Onderscheid maken tussen mensen is immers zeer gevoelig.

Duidelijk is dat de samenleving de beperkingen niet lang meer aanvaardt. Ondernemers staan te trappelen om omzet te gaan maken. Ook voor de overheid is dat belangrijk. Zonder omzet in het bedrijfsleven zijn er geen belastinginkomsten.

Daarnaast verraden de knoppen aan de bomen dat het lente is, ondanks het kille winterweer van de afgelopen dagen. In het voorjaar willen mensen buiten zijn. Vorig jaar zakte corona ook af naarmate de lente vorderde. Dat alles maakt duidelijk dat de lockdown een beperkte houdbaarheid heeft.

Het is goed dat straks aan de deur van restaurant en concertzaal niet alleen wordt gevraagd om een vaccinatiebewijs, maar ook een negatieve test. Ook zij die (nog) niet zijn gevaccineerd of dat niet willen, moeten toch naar de Keukenhof kunnen.

De overgangsperiode kan nuttig zijn om mensen er (opnieuw) aan te laten wennen dat zij primair zelf verantwoordelijk zijn voor hun gezondheid. Dat voelt eerst natuurlijk vreemd en onveilig. Velen zullen nog lang met een mondkapje blijven lopen en weigeren handen te geven. Dat staat iedereen vrij. Maar de overheid moet helder zijn: zodra de pandemie voorbij is, vervallen alle beperkingen.