„Adam, welke een voorbeeld is Desgenen, Die komen zou. Zo is veel meer de genade Gods, en de gave door de genade, die daar is van een mens Jezus Christus, overvloedig geweest over velen.”

De eerste Adam heeft door de zonde schuld veroorzaakt, de tweede Adam rechtvaardigheid. De eerste heeft verdorvenheid veroorzaakt, de tweede heiligmaking. De eerste Adam heeft door de zonde dood en verdoemenis veroorzaakt, de tweede volkomen verlossing.

Daarom wordt van de Kerk gezegd dat zij geheel schoon is, zonder enig gebrek. Omdat namelijk Jezus Christus, haar Bruidegom, niet alleen in haar plaats de schuld heeft betaald en aan de gerechtigheid Gods voldaan heeft, maar haar ook Zijn eigen gerechtigheid schenkt tot heiligmaking. Hij bedekt haar mismaaktheden met Zijn eigen schoonheid en heerlijkheid, waardoor zij als des Konings dochter inwendig geheel verheerlijkt wordt.

De motieven en beweegredenen waarom Jezus Christus, de Zoon van God, bereidwillig was om als een lam geslacht te worden, zijn in de eerste plaats Zijn uitnemende liefde en barmhartigheid. Hij, de Engel des Verbonds, de Middelaar, de Enige uit duizend, achtervolgde hiermee de mens en zei tot God: „Verlos hem, dat hij in het verderf niet nederdaalt, want Ik heb verzoening gevonden.” Daarom zegt Johannes: „Hij heeft ons liefgehad en ons van onze zonden gewassen in Zijn bloed.”

Er was er ook geen ander middel, waardoor de gevallen mens kon verlost en in genade aangenomen worden. Niemand van de engelen of van de mensen was geschikt om dit werk uit te voeren. Veel minder was het dan mogelijk dat dit door de priesterlijke offeranden zou geschieden.

F. Ragstat à Weille,
predikant te Spijk

(”De Fontein van alle vertroosting”, 1682)