Column (ds. J. Belder): Politiek als visclub

De aanstaande fel bediscussieerde verkiezingen naderen. Moet dat feest van de democratie doorgaan in coronatijd? Of worden uitgesteld? Moet de rechter het beslissen, evenals over de avondklok? Nog spannender: hoe zullen die verkiezingen uitpakken? Gaat het rechtsom, linksom? Verwacht wordt dat een derde van de Kamer straks nieuw is. Hoeveel kennis gaat er teloor? Mevrouw Arib hekelde al eens het geringe geheugen van politici. Marcel van Dam kende vier soorten Kamerleden: generalisten, specialisten, regionalisten en wrakhout. Dat laatste laat ik graag voor zijn rekening. Hun taak is geenszins gering. Kamerleden worden geacht de regering kritisch te controleren en het algemeen belang te dienen. Zoals de heer Omzigt in de toeslagenaffaire. Aan ambities en plannen weer geen tekort. Alle partijen bouwen voortaan 100.000 woningen per jaar. Een stad ter grootte van Dordt! Dus moet ook de ruimte heringericht worden. Het aanzien van Nederland veranderde sinds mijn jeugd in een verrommeld technolandschap. Volgeplempt met bedrijven en distributiecentra. Vooral op zichtlocaties. Alom verrijzen er windturbines en zonneweiden, te zee en ter land. We moeten de digitale poort van Europa zijn. En natuurlijk de milieu- en klimaatdoelen halen, opkomen voor de belangen van landbouw en natuur. En ook van het gas af. En de Groningers vooral niet vergeten. Beleid maken over EU en asiel. Naar zeggen verblijven er tienduizenden illegalen in Nederland. Ook op medisch-ethisch terrein moeten de nodige knopen worden doorgehakt. Inmiddels plukt minister De Jonge de vruchten van een uit de hand gelopen decentralisatie- en privatiseringsproces van de zorg. Hoe groot is de invloed van Den Haag ten opzichte van de oncontroleerbare machten: grote bedrijven, lobbyisten, opiniemakers, media? En als straks Hoekstra’s geldboom is leeggeschud en de sinterklaasstemming voorbij, wie hebben dan het nakijken? De verkiezingen naderen. Er wordt druk gehengeld. Onze stem doet er toe. Hopen we. Je kunt hem maar één keer weggeven. Of geloven we het ondertussen wel, moe geworden van al het pootje lichten, haren getrek en zelfprofilering van volksvertegenwoordigers?

Column (ds. J. Belder): Politiek als visclub

Opinie

RD.nl in uw mailbox?