De veldwerkers zijn druk nu het vriest. Niet alle dak- en thuislozen komen zelf naar de nachtopvang. „Samen met het Leger des Heils maakten we voor deze week een rooster en gaan we op pad om op bekende plekken in contact te komen met buitenslapers. Soms is dat een bewuste keus. Veel daklozen zijn voorbereid en maken een beschutting of slapen in een tent, met een slaapzak en voldoende dekens.” Vos bezoekt ze om te kijken of het goed met ze gaat.

Toch zijn er ook buitenslapers waar het niet goed mee gaat. „Mensen met een alcohol- of drugsverslaving kunnen niet goed voor zichzelf zorgen. In deze omstandigheden kan dat problematisch worden. We hebben nauw contact met de crisisdienst. Als we vinden dat iemand echt niet buiten kan blijven, komt er een psychiater. Soms is de politie nodig, maar meestal gaan mensen wel mee naar de opvang.”

De Rotterdamse opvang leek beperkt te worden door de coronamaatregelen, maar er kwam hulp uit onverwachte hoek, vertelt Vos. „De eigenaar van de Maassilo, een evenementenhal gehuisvest in een voormalige silo aan de Maashaven, stelde het gebouw beschikbaar voor nachtopvang van dak- en thuislozen. Een mooi gebaar.” Deze week slapen er ‘s nachts zo’n 100 mensen in het gebouw. Ook overdag kunnen daklozen er verblijven.

Alertheid

Vos ervaart een gezonde spanning tijdens zijn werk. De veldwerkers staan in de voorste linies. Zij hebben het eerste contact met buitenslapers en maken een inschatting of het nog verantwoord is. „Zodra het koud wordt, krijg ik een bepaalde alertheid. En vraag ik aan de anderen: Jongens, zijn we niemand vergeten?”

Vos roept de inwoners van de grote steden op alert te zijn op wat ze ’s avonds buiten zien. „We kennen veel plekken waar vaak daklozen slapen. Maar soms weten we het ook niet. Voor iedereen die op straat loopt of werkt: geef een signaal af aan stadstoezicht, handhaving of als je mensen aantreft. Wees alert.”

Dit is het laatste deel in een serie over de invloed van het winterweer.