De ABU analyseerde de verkiezingsprogramma’s van VVD, CDA, D66, PvdA, GroenLinks, SP, ChristenUnie en PVV. Daarbij gaat het om zaken als werk- en inkomenszekerheid, regulering uitzendbranche, arbeidsmigratie, een leven lang ontwikkelen en inclusieve arbeidsmarkt.

De ABU voorziet een waterbedeffect als de hervorming van de arbeidsmarkt niet integraal wordt opgepakt. In veel verkiezingsprogramma’s is volgens ABU te lezen dat flexibel werk duurder moet worden. Het gevaar dat er dan ergens anders problemen ontstaan is dan echter groot. Dit bleek volgens de bond na de invoering van de Wet arbeidsmarkt in balans in 2020. Die leidde tot een „ongewenste verschuiving” naar ongereguleerde flexibele arbeid. Veel mensen werden daarbij gedwongen om als zzp’er te werken.

Volgens de ABU hebben de politieke partijen zich de adviezen van de commissie-Borstlap ter harte hebben genomen. Die adviseerde onder meer het verschil tussen mensen in dienstverband en flexwerkers flink te verkleinen. Maar dat betekent ook dat een vast dienstverband minder vast moet zijn en dat de kosten voor mensen in vaste dienst omlaag moeten. Het is volgens de ABU ook niet alleen de uitzendbranche waar veranderingen nodig zijn.

De regulering van de uitzendbranche is volgens de ABU ook belangrijk. Daar wordt in de verschillende programma’s ook op teruggekomen. Dan gaat het onder meer om strengere regels, een waarborgsom en meer controles. Wel merkt de ABU op dat weinig partijen pleiten voor meer controles van uitzenders die niet voldoen aan het keurmerk van de Stichting Normering Arbeid (SNA). Terwijl dit voor de ABU een cruciaal onderdeel is van de sluitende aanpak van malafiditeit.

Later op maandag is bij de ABU het „nationaal arbeidsmarktdebat”. Vakbond FNV merkt op dat uitzendkrachten daarvoor niet zijn uitgenodigd, terwijl het wel over hen gaat. De FNV pleit onder andere voor een flextoeslag. Ook moet de periode waarin de uitzendkracht nauwelijks zekerheid heeft over werk en inkomen worden ingekort van 1,5 jaar nu naar maximaal zes maanden.