Zaterdag. Gert van Dam (27) –interieurontwerper, 3,5 jaar woonachtig in Londen– koopt nog even wat kerstcadeautjes. Onverwacht geeft premier Boris Johnson een persconferentie waarin hij meedeelt dat Groot-Brittannië hermetisch op slot gaat. Een snelle, meer besmettelijke coronavariant waart rond.

Ernst

Gert haast zich naar zijn appartement. „Ik ben direct het nieuws gaan volgen.” De ernst van de situatie dringt al snel door. „Ik ben als een gek vliegtickets gaan zoeken.” Zijn baas helpt zoeken in Londen. Zijn ouders, kerkelijk behorend tot de Gereformeerde Gemeente, doen hun hetzelfde in Veenendaal. Stress slaat toe.

De jonge Nederlander, zoon van rector Van Dam van het Ichtus College in Veenendaal, heeft gepland om de Kerstdagen in Nederland door te brengen bij zijn familie. Een retourticket voor Eurostar –250 euro– ligt klaar. De tijd dringt. „Ik dacht: ik laat die treinticket voor wat het is, ik probeer een vlucht te bemachtigen.” Tevergeefs. „Alles was razendsnel uitverkocht.”

De omstandigheden veranderen zaterdag met het uur. Nieuwsberichten tuimelen over elkaar heen. „Het was hectisch, maar ik had geen tijd om na te denken. Je zet je verstand op nul en speelt in op de situatie en dan weer op de nieuwe situatie.” Nederland verbiedt vliegreizen uit het Verenigd Koninkrijk.

Speurwerk

Gert besluit de veerboot vanuit Hull naar Hoek van Holland te pakken. Na het nodige speurwerk weet hij een plekje voor de overtocht van zondagmiddag 14.00 uur te boeken. „Maar dan moest ik een half uur later in de trein naar Hull zitten. Ik heb direct mijn spullen gepakt. In de trein vroeg ik me af: Heb ik alles in mijn appartement afgesloten?”

Een treinrit Londen-Hull van 4 uur volgt. Een treinkaartje kost twee keer 115 euro voor de heen- en terugreis. „De trein is schrikbarend duur in Engeland. Londen-Hull kost bijna evenveel als de treinreis met Eurostar naar Nederland.”

De ferry in Hull ligt klaar voor vertrek. De verlichting brandt, de bemanning wacht. De bootreis kost Gert nog eens 150 euro enkele reis. Kassa. „Het geld floot eruit”, zegt de interieurarchitect terugblikkend. „Mijn baas óf mijn ouders hebben de bootticket betaald. Ik weet niet meer wie, dat moet ik nog verrekenen.”

Gert haast zich naar de boot. Maar het nieuws achterhaalt hem. „Ik stond bij de paspoortcontrole toen het bericht kwam dat ook de veerdiensten verboden zouden worden.” De teleurstelling is groot.

Opgesloten

Voor Gert zit er niets anders op dan rechtsomkeert te maken. Terug naar Londen. Doodmoe valt hij neer op zijn bed. Last van slapeloosheid door de extreme omstandigheden heeft hij niet. „Ik was te moe.”

Een gedwongen Kerst in Engeland dreigt. „Op dat moment was ik kwaad. Ik voelde me gevangen. Je kunt niet meer weg. Stel dat er zich een overlijden of een begrafenis in Nederland zou voordoen, dan kun je daar niet bij zijn. Dat voelt erg ongemakkelijk.”

De strenge maatregelen van de Nederlandse regering komen op Gert over als een paniekreactie. „Het voelt heel raar, zo zwart-wit. Ik kan me voorstellen dat Britten met een Brits paspoort niet meer naar Nederland mogen, maar ik heb een Nederlands paspoort. Dan zou het met een negatieve test toch moeten kunnen?”

Relativering

Tegelijkertijd relativeert Gert de situatie. „Het is niet anders, het is wat het is. Er zijn ergere dingen”, zegt de interieurarchitect nuchter. „Je moet er het beste van maken. Het is wel superjammer, want ik had de Kerst heel erg graag thuis doorgebracht. Ik heb mijn familie en vrienden al een half jaar niet gezien.”

Gert krijgt van verschillende collega’s een uitnodiging om de Kerst bij hen door te brengen. De een na de ander moet de uitnodiging echter intrekken, omdat verschillenden zich moeten laten testen.

Gert besluit Kerstavond bij zijn baas, een van origine moslima, te vieren. „Dan heb ik in ieder geval iets te doen. Zo gek is het ook niet. In het buitenland spelen je sociale contacten zich vooral in je werkomgeving af.”

Kerk

Een bezoek aan de kerk, zoals gewoonlijk met Kerst, kan niet. „Met Kerst zit alles dicht.” Een vreemde gewaarwording. „Kerst brengt voor mij altijd de nodige positiviteit met zich mee. Kerst is licht in de duisternis, het begin van het Evangelie.”

Dit jaar is alles anders. De ontwerper uit Londen is teleurgesteld over de Nederlandse regering. „Het kabinet doet een beroep op de zelfredzaamheid van Nederlanders. De ambassade is onbereikbaar en als je iemand spreekt, zeggen ze: Volg het nieuws. Je zou toch verwachten dat de ambassade zich inspant om ons naar Nederland terug te krijgen. Bijvoorbeeld met een sneltest.”

Dan is er groot nieuws. Tijdens het telefoongesprek met deze krant, komt het nieuwsbericht binnen dat minister Blok Nederlanders uit het Verenigd Koninkrijk met een negatieve sneltest toegang wil verlenen tot Nederland. „Ik ga direct kijken wat de mogelijkheden zijn.”

Kerst in Nederland lonkt. Alsnog.