De Verenigde Staten zijn al jaren bezig met het maanprogramma, dat de naam Artemis heeft gekregen. In 2022 moet een onbemand vaartuig naar de maan vliegen, er omheen draaien en veilig terugkeren naar de aarde. Die vlucht duurt bijna een maand. In 2023 moet diezelfde reis worden gemaakt met vier mensen aan boord. Een van die vier zal een Canadees zijn. Wie dat wordt, is nog niet bekend. Die missie zal anderhalve week duren. In een later stadium mag een tweede Canadees richting de maan gaan.

In 2024 moet het hoogtepunt volgen. Dan moeten een Amerikaanse man en vrouw voet op de maan zetten. De laatste bemande reis naar de maan was in 1972. Nog nooit is een vrouw op de maan geweest.

Artemis is de opvolger van het Apollo-programma uit de jaren zestig en zeventig. In 1968 gingen voor het eerst mensen richting de maan, met de vlucht Apollo 8. Die drie bemanningsleden reisden rond de maan en terug. Een jaar later volgde de eerste maanlanding, met Neil Armstrong en Buzz Aldrin. In de drie jaar erna volgden nog vijf maanlandingen, waarbij in totaal tien mannen de maan bezochten.

Europa is ook betrokken bij het Artemis-programma. Zo bouwt Europa de ‘Service Module’ van het vaartuig dat naar de maan gaat. In dat onderdeel zitten onder meer de motoren, zuurstof, water en de temperatuurregeling. De elektriciteit aan boord wordt opgewekt door zonnepanelen uit Leiden. In ruil daarvoor krijgt Europa in een later stadium ook drie plekken om mensen richting de maan te sturen. Wie dat worden, is ook nog niet bekend.

Het is de bedoeling om deze keer bij de maan te blijven. Zo werken de Verenigde Staten, Europa, Canada en Japan aan een klein ruimtestation, de Lunar Gateway, dat permanent rond de maan moet vliegen als een uitvalsbasis. De Lunar Gateway moet ook helpen bij de plannen om mensen naar Mars te brengen.