De afgelopen jaren lieten de Dutchbat-III-veteranen geregeld hun ongenoegen blijken over hun psychische leed, het gebrek aan passende zorg en de negatieve beeldvorming over hun inzet. Ongeveer tweehonderd van hen dreigen met een rechtszaak tegen de Staat om eerherstel, excuses en een symbolisch bedrag af te dwingen. Ze vinden dat ze op een onmogelijke missie zijn gestuurd en daar nog altijd kwalijke gevolgen van ondervinden. De rechtszaak werd opgeschort in afwachting van een onderzoek dat Defensie instelde naar het welzijn van de betrokken veteranen.

De veteranen vinden dat de missie mislukte, omdat het mandaat van de Verenigde Naties te beperkt was en luchtsteun uitbleef. Er was volgens hen ook te weinig mankracht, bewapening, brandstof en voedsel. Het zit de Dutchbatters ook dwars dat mensen hen de fatale gebeurtenissen blijven aanrekenen, terwijl ze zelf ook machteloos waren.

In de dagen na de val vermoordden de Bosnisch-Servische troepen zeker achtduizend moslimjongens en -mannen uit de enclave, die de Nederlanders moesten beschermen. De Dutchbatters hebben aangegeven dat het leed van de nabestaanden veel erger is dan hun eigen leed, maar zij willen hiervoor ook erkenning.