Frikadel flink duurder
De frikadel stijgt voor het eerst in drie jaar flink in prijs. De oorzaak hiervan is een stijging van de grondstoffenprijzen met 40 tot 60 procent. Hierdoor sluit directeur H. Vermeulen van producent Ad van Geloven niet uit dat er in de horeca een stuiver tot een dubbeltje bij komt op een prijs van circa 1,30 euro.
Volgens Vermeulen wordt er vooral veel kippen– en varkensvlees gekocht door de nieuwe lidstaten van de Europese Unie zoals Polen. Deze landen exporteren het weer naar Rusland, waar vanaf 1 januari 2005 een extra heffing komt op deze producten. Daarom verwacht Vermeulen dat de druk op de markt ergens in februari of maart weer verdwijnt.
Tot die tijd moet Ad van Geloven (marktaandeel van ongeveer 60 procent in de horecamarkt) ongeveer 15 cent per kilo doorrekenen aan de groothandel. Die verwerkt dat ook weer in de prijzen en vervolgens komt het bij de consument terecht. Vermeulen hoopt dat de branche de prijsverhoging achterwege laat. „De frikadel is een van de goedkoopste snacks. Ik hoop dat de horeca het niet doorberekent aan de consument.”
Voedingsmiddelenbedrijf Unilever (Mora) ziet de prijsstijgingen ook. Volgens de woordvoerder zijn de prijzen van verschillende snacks door de duurdere inkoop met ongeveer 6 procent verhoogd. „Maar bij de frikadellen hebben we dat niet gedaan. We leveren zelf marge in maar laten de prijs voor de consument ongemoeid.”
De frikadel bestaat inmiddels ongeveer vijftig jaar. Zowel over de naam als over de uitvinders ervan bestaat vaak onduidelijkheid. De Volkskrant probeerde eerder dit jaar op beide punten helderheid te scheppen.
Er waren twee uitvinders: G. de Vries en J. Bekkers. Het familiebedrijf De Vries is trots op de verhalen rond de Dordtse slagersknecht die precies een halve eeuw geleden zijn gehaktbal platsloeg en de nieuwe lekkernij aanvankelijk fricadelle doopte op aangeven van zijn vrouw.
Het verhaal wil dat de ambachtelijk gedraaide gehaktballen van De Vries al begin jaren vijftig vermaard waren in Dordrecht. Volgens de Warenwet zat er echter meer dan 60 procent zetmeel in en mocht die daarom niet ’gehaktbal’ genoemd worden. De Vries veranderde niets aan het recept, maar wijzigde de vorm en veranderde de naam in frikadel.
J. Bekkers maakte van die Dordtse frikadel een gladder product met vermalen in plaats van gehakt vlees. Bovendien voegde Bekkers een ’n’ toe aan de naam. In de markt bleek dus plek te zijn voor de frikandel en de frikadel.
Inmiddels consumeren we met zijn allen elk jaar naar schatting ongeveer zeshonderd miljoen frikadellen. De verkoop staat echter onder druk. Mensen lijken zich af te keren van de snack, mede onder door de maatschappelijke trend naar gezonde voeding.