Het is duidelijk dat de recente Abrahamakkoorden tussen Israël enerzijds en Bahrein en de Verenigde Arabische Emiraten anderzijds nooit tot stand waren gekomen zonder stevige druk vanuit de Verenigde Staten. Eén van de sleutels tot het succes van president Trump in de Golf is het uitdelen van cadeaus. Vooral bij de Emiraten werkte dat erg goed. Het land werd beloofd dat het peperdure F-35-straaljagers van de VS zou mogen kopen. Als het aan Trump ligt, is het hiermee niet afgelopen. Hij blijft deze dagen dezelfde tactiek toepassen in de Golf: het uitdelen van douceurtjes die emirs en koningen over de streep moeten trekken om mee te doen aan een normalisatieverdrag met Israël.

Lees ook

Israël, VAE en Bahrein bezegelen toenadering in Washington

Zo werd de 91-jarige emir van Koeweit, sjeik Sabah al-Sabah, afgelopen week geridderd in de hoogste graad van het Amerikaanse Legioen van Verdienste. Die was sinds 1991 niet meer uitgereikt. (De enige Nederlander die ’m ooit heeft gekregen, was prins Bernhard in 1945.)

Kan het zo zijn dat die onderscheiding niets met Israël te maken heeft? Nou nee. Trump overhandigde de versierselen vrijdag aan de zoon van de emir en zei kort daarna dat hij verwacht dat Koeweit de relatie met Israël „heel spoedig” zal normaliseren. Dat is het mooie met Trump: je hoeft nooit te zoeken naar verborgen bijbedoelingen.

Toch is Israël niet het enige belangrijke thema voor Trump in zijn relatie met de Golfstaten. Er is nog een ander dossier dat de Amerikanen hoofdpijn bezorgt, en dat is de diepe vete tussen de Emiraten en Saudi-Arabië aan de ene kant en Qatar aan de andere kant. In 2017 hebben de eerstgenoemden, samen met Bahrein en Egypte, een volledige blokkade van zee-, land- en luchtverkeer naar Qatar ingesteld.

Qatar laat te veel de oren hangen naar Iran en naar de Moslimbroederschap, vinden deze vier landen. Het is een principieel en diepgeworteld verschil van inzicht, dat over een van de grootste scheidslijnen in het Midden-Oosten gaat. De Emiraten en de hunnen staan aan de kant van de antirevolutionairen, terwijl Qatar revolutionaire krachten in de regio juist steunt.

Deze tweespalt is nadelig voor de VS, want die hebben legerbases in de hele Golf en kunnen interne verdeeldheid niet gebruiken. Toch konden de VS het niet laten om een kant te kiezen. Dankzij de krachtige en uiterst kostbare lobby van de Emirati’s en de Saudiërs in Washington, kwam Trump aan de kant van de Emirati’s terecht.

Maar Qatar heeft de weg naar de lobby intussen ook gevonden en Trump lijkt nu zijn oordeel te hebben bijgesteld. Qatar mag binnenkort het predicaat ”Major Non-NATO Ally” dragen. Als ”Voorname Niet-NAVO-Geallieerde” kan Qatar van allerlei militaire en financiële voordelen gebruikmaken in de relatie met de VS.

Dit, samen met andere signalen, wijst erop dat Trump nog vóór de verkiezingen graag de drie jaar oude Golfruzie uit de wereld zou hebben. Het zou bijzonder zijn als dat lukt. Een oplossing op dit dossier zal weliswaar minder aandacht trekken dan normalisatieverdragen met Israël, maar zal op de grond in de Golf tot grotere tastbare veranderingen leiden. Als het uitdelen van cadeautjes daarbij helpt, is die tactiek blijkbaar zo gek nog niet.