Dit Koninkrijk is het enige rijk zonder rassendiscriminatie. De muur tussen rassen is afgebroken in Jezus Christus, die onze vrede is. Bij al het nieuws over discriminatie, over diep onrecht, over geweld dat geweld oproept, kun je daarnaar verlangen.

Ik las bij Kevin Deyong een treffende gedachte over de schare die niemand tellen kan. Als je van een afstand naar die gemeente kijkt, zul je er overweldigend veel Chinezen zien staan. Het beeld zal niet minder bepaald worden door zwarte Afrikanen. Elders staan enorme mensenmassa’s van Brazilianen, Peruanen, Koreanen en noem maar op. En ergens ertussen zal ook een groep witte westerlingen staan.

Er zijn veel signalen dat in het Midden-Oosten het Evangelie opnieuw tot leven komt. Deze week sprak ik Emma. Ze kwam net terug uit een gesloten moslimland, waar ze namens Stichting Ismaël voor het project Woestijnleven een halfjaar lang als leerkracht werkte. Mooie naam: Woestijnleven. Als je naar de verhalen van Emma luistert, verschijnt het vanzelf op je netvlies: een goudgele, droge woestijn, waaruit hier en daar groene grassprietjes naar boven steken.

Zo vertelde ze over Mohammed, het buurjongetje. „Hij kwam in het begin regelmatig naar de clubs, maar daarna zagen we hem bijna nooit meer. We gingen naar hen toe, aan het einde van de ramadan, om een tasje met lekkers uit te delen. Zijn moeder vertelde ons toen dat Mohammed het Bijbelverhaal dat zij via de app van de club krijgt toegestuurd de hele tijd aan het beluisteren was. Steeds hetzelfde verhaal.” (Bid voor deze Mohammed.)

Oh ja, en dit: „In onze wijk woonde ook een gezin waarvan de vader al zeven jaar in de gevangenis zat. Soms spraken leden van ons team met de moeder. Op een dag kreeg ze een telefoontje dat haar man in verband met een feestdag was vrijgelaten. Wat een blijdschap. Vooral omdat ze ons vertelde dat het voor haar een gebedsverhoring was. Ze geloofde vast dat Jezus zich met haar leven aan het bemoeien was.”

Emma vertelde woensdag dat haar hoofd nog vol beelden zit. Herinneringen aan mensen die ze ontmoette. „Amyra was ook zo iemand. Amyra geeft ons Arabisch. We gebruikten daarbij Bijbelverhalen. Ik was echt verbaasd toen ze naar ons toe kwam om ons op het hart te drukken om alle mensen de waarheid over de Bijbel te vertellen. Dat de Bijbel echt het woord van God is en niet vervalst is (zoals moslims geloven). De Geest had Amyra overtuigd van de waarheid van het Woord. En onmiddellijk raakte ze bezorgd over haar misleide moslimmedemens.”

Ik vroeg wat Emma bijzonder raakte. „Dat je liefde ziet. Zo waren we een keer onderweg. Een man nodigde ons zomaar uit om te eten. Hij zag dat we christenen waren. Voor het eten begon, vroeg hij: Mag ik voor jullie bidden? Dat ontroerde me.”

En wat ook? „Als ik op een filmpje zie hoe een Arabisch kind met overgave een tekst uit de Bijbel opzegt.”

De aarde zal vol worden van de kennis des Heeren.

De auteur is mediator, coach en ondernemer. >>stichting-ismael.nl/nieuws/arabische-bijbelteksten/