Hoewel Facebook in Nederland nog altijd zo’n 10 miljoen gebruikers heeft, is de populariteit van het platform tanende. In een jaar tijd namen 640.000 mensen afscheid, becijferde bureau Newcom begin 2019. Ruim een derde van de afhakers zegde het account op. Anderen loggen niet meer in. Afnemend vertrouwen in sociale media speelt daarbij een rol, gevoed door zorgen over privacy, nepnieuws en polarisatie. Daarnaast is er concurrentie van succesvolle platforms zoals Instagram en Pinterest.

De sluimering bevalt prima. Een enkele keer wekt Facebook mij uit mijn inactiviteit met een uitgekiende notificatie in mijn mailbox. Iemand heeft een update geplaatst die ik beslist niet mag missen. Het moet gezegd: zulke e-mails bereiken me nog maar zelden. Facebook dringt niet te zeer aan en kweekt daarmee goodwill. De afgewezen techreus komt op kousenvoeten.

Zouden Facebooks algoritmes mij nog kennen? Waarschijnlijk wel, want ik gebruik bijna dagelijks Instagram en WhatsApp: van hetzelfde laken een pak. Mijn digitale ontwenningskuur is niet alomvattend, hoewel dat consequenter zou zijn. Helemaal zonder sociale media? Dan piept enkel nog de waterkoker, tikt alleen de regen tegen het raam, rinkelt slechts de deurbel.

Toch eens spieken. Wat hebben mijn Facebookvrienden te melden? Ik zie paddenstoelen. Een bekende, van jaren geleden althans, is naar het bos geweest. Een kennis –wanneer voor het laatst gesproken?– geniet zichtbaar van een zonnig weekend in de Zwitserse bergen. Hij wel. Een oud-collega vindt Stichting Vluchteling leuk. Met talloze mensen blijk ik een zoveeljarige vriendschap te vieren. Hoera! Geen van hen kwam recent op de koffie. Ik scroll door tot de bodem bereikt is. Daar adverteert een chiropractor. Zouden de algoritmes nekklachten voorzien?

Ik recht de rug, sla mijn ogen op en kijk uit het raam. Toedeloe, Facebook. Het kost me weinig moeite mijn digitale winterslaap te hervatten.

Webredacteur Martijn den Hollander belicht in deze rubriek de wereld van de online media.