Dat meldt het UMC Utrecht woensdag. De behandeling is ontwikkeld door een team van ingenieurs, chirurgen en wetenschappers van het medisch centrum. Ziekenhuizen wereldwijd hebben ideeën gehad voor soortgelijke behandelingen, maar vooralsnog durfden weinig artsen het aan.

De zestienjarige jongen heeft neurofibromatose, een ziekte waarbij goedaardige gezwellen rond de wervelkolom kunnen ontstaan. Zijn rug was dubbelgeklapt. „Een behandeling leek onmogelijk doordat er geen ruimte was voor gewone staven en schroeven. Dat was de reden om de nog niet gebaande route van een 3D-geprint implantaat in te slaan”, aldus zijn behandelend arts Moyo Kruyt. De 3D-printer kan zo’n implantaat volgens het ziekenhuis beter maken dan wanneer er een met de hand zou worden vervaardigd.

Nadat een eerste ontwerp in een aan de wetenschap gedoneerd lichaam was geplaatst volgde de voorspoedig verlopen echte ingreep. „Als orthopeed ben ik gewend implantaten steeds te moeten bijbuigen en vormen tot het past, maar dit 3D-geprinte implantaat paste als een sleutel in een slot”, aldus Kruyt. Zonder de ingrepen was de jongen volgens hem hoogstwaarschijnlijk definitief in een rolstoel beland.

De tweede patiënt, de vrouw van eind zestig, heeft de zeldzame vanishing-bone-disease, een aandoening waarbij delen van haar bot langzaam verdwijnen. Bij haar ging dat vooral ten koste van haar nekwervels. Nu zij de 3D-geprinte titanium-ondersteuning heeft kan ze alles weer, aldus 3D-specialist Koen Willemsen. „Zonder deze ingreep was ze gehandicapt gebleven.” Willemsen verwacht dat het voor andere ziekenhuizen nu ook makkelijker wordt om deze ingreep toe te passen.