Gauggel, directeur van de Franse zendingsorganisatie France pour Christ, noemt de Franse samenleving „angstig en verward.”

Hij vertelde dit in een interview met het Duitse christelijke magazine Pro. „De bevolking is op zoek naar de ideale leider, die complexe vragen snel beantwoord. De gelehesjesbeweging heeft in Frankrijk een verlangen naar gemeenschap blootgelegd. Sommige rotondes waar demonstranten zich verzamelden zijn vervangende kerken geworden. Het protest geeft betekenis aan het dagelijks leven van mensen en zorgt voor een gemeenschap voor alleenstaanden.”

Magazine Pro: Wat houdt Frankrijk nog bij elkaar?

„De dood van rockster Johnny Hallyday in december 2017 was een nationale dag van rouw. Duizenden fans zongen zijn liedjes bij zijn uitvaart. De Fransen lieten hun emoties de vrije loop na de aanslag op de kerstmarkt in Straatsburg en na de brand in de Notre-Dame. Bij grote evenementen, zoals het wereldkampioenschap vrouwenvoetbal, vormt het land een eenheid. Zelf ervaar ik door de verbinding met Jezus de ware relatie met God en met anderen. In Zijn gemeente vind ik wat miljoenen mensen bij verenigingen zoeken.”

De Duitse krant Die Welt schrijft over „een postchristelijk tijdperk” in Frankrijk. Wat betekent dat voor de christenen in het land?

„De kennis van het christelijk geloof verwatert steeds meer. Veel gemeenschappelijke waarden en normen verdwijnen. Als God niet meer in mijn gedachten voorkomt, ben ik alleen in het universum. Als er geen liefhebbende God is, hoef ik aan niemand rekenschap af te leggen. Elk individu beslist wat moreel goed en fout is. Zo verliest de ander door mijn egoïsme snel aan waarde en verarmt de maatschappij.

Het postchristelijke tijdperk is echter ook een prachtige kans. Wie dertig jaar geleden over Jezus en God vertelde, moest veel vooroordelen overwinnen. Tegenwoordig overheersen onkunde en onwetendheid in de samenleving. Het Evangelie wordt op een andere bodem gezaaid.”

Hoe is dit postchristelijke tijdperk ontstaan?

„Er zijn veel oorzaken. De beslissende factor is voor mij dat het goede nieuws te weinig wordt gepredikt. We gaan ervan uit dat de miljoenen leden van kerkelijke organisaties ook echt discipelen van Jezus zijn. De kerken prediken een christelijke moraal en hoe een christen zich moet gedragen. Ze laten na om over te brengen dat mensen zonder een persoonlijke relatie met Jezus geestelijk dood blijven.”

Het aantal kerkgangers is volgens politicoloog Jérôme Fourquet geslonken als sneeuw in de zon. Wat is daarvan de oorzaak?

„Lange tijd was ik kerkganger en had ik geen persoonlijke relatie met Jezus. Toen het duidelijk voor mij werd wat Hij voor mij gedaan had, was ik bereid om mijn leven aan God te geven.

Het afnemende aantal kerkgangers heeft ook iets goeds. De hypocrisie neemt af. Momenteel maken de evangelische kerken de grootste groei door. We moeten authentiek zijn. De loco-burgemeester van een Franse stad zei ooit tegen mij: „Stelt u een christen uit deze stad aan mij voor die consequent volgens zijn geloof leeft, dan kunnen we ons gesprek voortzetten.” Dat is de uitdaging. We moeten licht en zout zijn in onze omgeving. Ons gedrag moet luider spreken dan onze mond. Onze medemensen willen geen babbelaars. Ze willen mensen die door hun gedragen hun overtuigingen laten zien.”

Fourquet schrijft dat de ontchristelijking in Frankrijk zo goed als voltooid is. In welk stadium bevindt Frankrijk zich volgens u?

„Veel Fransen weten weinig over Jezus en de Bijbel. We hebben onlangs kalenders verspreid in een Franse stad. Ik vroeg een tiener of ik hem een kalender mocht geven met verhalen over Jezus. Hij wist niets van Jezus of de Bijbel. Zo ziet de realiteit in de jungle van de Franse wolkenkrabbers er uit. Dertig jaar geleden vroegen de mensen wie God is. Vandaag de dag vragen mensen of er überhaupt een God is. Een peiling door de krant Le Point van enkele weken geleden gaf aan dat 58 procent van de respondenten niet tot een religie behoort.”

Pro: Wat kan de samenleving bij elkaar houden en hoe kunnen christenen daarbij helpen?

„We kunnen ons egoïsme en onze trots terugdringen. De verandering moet bij mij persoonlijk, in het huwelijk en in de gemeente beginnen. Mijn naaste merkt in mijn omgang met hem en met mijn geld wie mijn God is. Ik wil de ander graag liefdevol tegemoet treden. Liefde zonder waarheid is echter bedrog. Wij, christenen, moeten vrede stichten. Wie van God met wijsheid is begiftigd, leeft vredig, onpartijdig en heeft iets te zeggen. Dit wordt weerspiegeld in alle gebieden van het leven. Christenen moeten bruggen bouwen en de ander bereiken in zijn omgeving en niet daar waar ik hem graag hebben wil. Christenen ontmoeten elkaar om tot rust te komen. Vervolgens moeten ze naar buiten gaan om hun missie te vervullen.”